Δύο σενάρια για τον μαύρο χρυσό της Ελλάδας

Το νέο ψυχροπολεμικό κλίμα που αλλάζει τα δεδομένα, το θερμό ενδιαφέρον των ενεργειακών κολοσσών και το στοίχημα της Ελλάδας

Εδώ και χρόνια η Ελλάδα, και γενικότερα η Ευρώπη, πιέζεται να απεξαρτηθεί από το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Έγιναν μάλιστα προσπάθειες να κατασκευαστούν αγωγοί από την Κασπία με αζέρικο φυσικό αέριο, αλλά στην πορεία διαπιστώθηκε ότι ο Nabucco δεν είναι συμφέρουσα λύση, αφού οι ποσότητες αερίου δεν ήσαν επαρκείς για την απόσβεση του μεγάλου έργου. Ο δε ΤΑΡ καλύπτει μόνον το 2% των αναγκών της Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή όμως, η Ρωσία υλοποιούσε την συμφωνία της με την Γερμανία, και κατασκευάστηκε ο North Stream, o οποίος την τροφοδοτεί με αέριο. Δεν υπέκυψε η Γερμανία στις πιέσεις, σε αντίθεση μ’ εμάς που αφενός ακυρώσαμε την αρχική συμφωνία για συμμετοχή μας στον South Stream, αφετέρου ακυρώθηκε και ο αγωγός Πύργου-Αλεξανδρούπολης. Η Γερμανία διαθέτει την ισχύ -και πολιτικούς- να αντισταθούν, και όχι «πρόθυμους».

Η κατάσταση όμως έγινε πλέον σοβαρή με την εμφάνιση του νέου ψυχροπολεμικού κλίματος, και με την απαίτηση να επιλέξουμε «ή μ’ εμάς, ή εναντίον μας», όπως μας λέγουν. Ταυτοχρόνως έχουν καταστεί και οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα τα ελληνικά κοιτάσματα. Να μου επιτραπεί να επαναλάβω μια στιχομυθία που είχα παλαιότερα με Άραβα πρεσβευτή.

Μου είχε εξηγήσει, όταν το βαρέλι πετρελαίου επωλείτο προς 12 δολ. (έως και 20 κατά περιόδους έντασης) ότι τα δικά μας κοιτάσματα θα είναι αξιοποιήσιμα, λόγω του μεγάλου κόστους ανόρυξης στην θάλασσα, όταν η τιμή του βαρελιού θα υπερέβαινε τα 60 δολάρια, όπερ και εγένετο, σταθεροποιημένης ήδη σε τιμές άνω των 80 δολαρίων.

Προηγουμένως όμως -ως προς το πετρέλαιο του Αιγαίου- έπρεπε να καταλήξουμε σε συμφωνία με τους Τούρκους. Είναι δε κοινό μυστικό, πως από το 1975 οι ΗΠΑ μας συνέστησαν -δηλαδή μας επέβαλαν- την συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε υπάρξει σημείωμα στην «Καθημερινή» με την υπογραφή της Ελένης Βλάχου, η οποία είχε υποστηρίξει πως αυτό είχε συμφωνηθεί, με την εκμετάλλευση του Αιγαίου από τρεις φορείς, με δικαιώματα κατά ένα τρίτο ο καθένας. Την Ελλάδα, την Τουρκία και την αμερικανική εταιρία Ωσεάνικ, που ήταν η πρώτη εταιρία που είχε τα δικαιώματα, τα οποία μεταπούλησε στη συνέχεια. Το θέμα είναι, να βρεθεί τρόπος να μας το παρουσιάσουν χωρίς να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις από τον ελληνικό λαό.

Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η Ελλάδα έχει συνταχθεί με τον αμερικανικό και όχι τον ρωσικό «άξονα» για την ενεργειακή προμήθεια της Ευρώπης και την εκμετάλλευση των πετρελαίων της περιοχής. Λέγεται ότι υπάρχουν δύο σενάρια: Είτε η συνεκμετάλλευση με την Τουρκία, είτε η εκμετάλλευση μόνο με αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως εγγυήτρια δύναμη της σταθερότητας στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Τουρκία βεβαίως δεν συμφωνεί με το δεύτερο σενάριο, εξ ού και η διεκδικητική πολιτική της.

Δεν είναι περίεργο επομένως, που 25 περίπου μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, ήσαν παρούσες σε όλες τις παρουσιάσεις που έκανε η Ελλάδα (στις ΗΠΑ, Βρετανία και φυσικά στην Αθήνα) ενδιαφερόμενες για τους υδρογονάνθρακες της χώρας, με πρόθεση συμμετοχής στον διεθνή διαγωνισμό που προκηρύσσεται για έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Και δεν είναι ούτε τυχαίο το γεγονός, ότι 17 διεθνείς όμιλοι δήλωσαν συμμετοχή στο διεθνές συνέδριο Balkans and the Adriatic Oil & Gas, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Και πρόκειται για ισχυρές εταιρίες, όπως η Shell, η Statoil, η Exxon Mobil, η Dana Gas (των Εμιράτων), η Gazpromneft (θυγατρική της Gazprom), και άλλες ανάλογης δυναμικότητας. Να σημειωθεί ότι η ιταλική Enel έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον και για τα «Οικόπεδα» στη Δυτική Ελλάδα, στον ξεχωριστό διαγωνισμό.

Εδώ θα φανεί η ικανότητα των αρμοδίων να διαπραγματευθούν με ικανοποιητικό τρόπο για τα ελληνικά συμφέροντα, αν και υπάρχουν κάποιες κινήσεις που μας προβληματίζουν. Και αναφέρομαι κυρίως στην πρόσληψη του κ. Σόλωνα Κασίνη (ο οποίος με επιτυχία διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό της Κύπρου) από την ελληνική κυβέρνηση, για να την βοηθήσει, λόγω της τεράστιας εμπειρίας του για τέτοιου είδους οριοθετήσεις αλλά, δυστυχώς, δεν τον έχει αξιοποιήσει. Δεν τον έχει δει ούτε μία φορά ο υπεύθυνος υπουργός κ. Γιάννης Μανιάτης, όπως έγραψε στο «Έθνος» ο κ. Μιχάλης Ιγνατίου.

Ο Μακεδών

ΠΗΓΗ http://www.voria.gr/