Τέσσερις δεκαετίες μετά, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κι όμως πέρασε. Πέρασε μια ψευδαίσθηση, πέρασε μια νοοτροπία, πέρασε μια εποχή. Την θέση της πήρε η κρίση. Οικονομική; Όχι, αξιών...
«Δεν φταίει που μου παθαίνει, αλλά που μου κακομαθαίνει», έλεγαν παλιά οι μανάδες για όταν αρρώσταιναν τα παιδιά τους και τα λυπόταν, τους έκαναν όλα τα χατίρια και μετά, αφού γίνονταν καλά, είχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της κακομαθησιάς!
Έτσι και η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν περίοδος πλήρους δημοκρατικής ψευδαίσθησης και υποτιθέμενων επιλογών. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα προετοιμαζόταν να μπει στο πρόγραμμα πλασματικού ανόδου βιοτικού επιπέδου και υλιστικής κακομαθησιάς. Μια ολόκληρη γενιά κράτησε το πάρε πάρε πάρε, για να έρθει η παγκόσμια κρίση του δώσ' τα όλα.
Οι μύες χαλαροί, οι αντιστάσεις πεσμένες, η προσοχή αποσπασμένη - ο παλιός εργάτης (τωρινός εργαζόμενος ή ελεύθερος επαγγελματίας) που δεν είχε να φοβηθεί τίποτα να χάσει από τις αλυσίδες του, τώρα φοβάται γιατί έχει πολλά: σπίτι, εξοχικό, αυτοκίνητο, κινητά, ακίνητα και Adidas made in China για τα παιδιά. Ειδικά τα τελευταία που τα βάζεις;
Κανείς δεν αγχωνόταν για τα χωράφια που μένουν άδεια και τα εργοστάσια που κλείνουν, αφού δουλειά υπήρχε στο δημόσιο ή σε άλλες μη παραγωγικές θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα. Μάνατζερ, κόντρα μάνατζερ, πωλητές, εισαγωγής, μεταπωλητές, μεσολαβητές, golden boys, silver boys, boys γενικότερα... όλοι αυτοί στην ανεργία...
Μια ολόκληρη γενιά χαμένη στο παραμύθι ότι ενεργός πολίτης σημαίνει πάω και ψηφίζω αυτόν που θα μου τάξει τα περισσότερα. Δεν έδωσε προσοχή όταν οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου έγιναν οι μετέπειτα κυβερνώντες που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Τώρα η προσοχή του είναι χαμένη στην επιβίωση.
Το πολυτεχνείο που κάποιοι από μας ζήσαμε ως κομπάρσοι, άλλοι το έμαθαν στο σχολείο ως ηρωικό, ήταν στημένο από τα ίδια ντόπια και ξένα κέντρα που έφεραν τη χούντα, έδιωξαν τη χούντα, έφεραν τον Καραμανλή πίσω ως ήρωα, αυτόν που στα χρόνια του είχε δημιουργηθεί η "αστάθεια" την οποία οι συνταγματαρχέοι έτρεξαν να ισορροπήσουν.
Μετά μπήκαμε και στο παγκόσμιο "πρόγραμμα" σοσιαλισμού - πάρε πάρε πάρε και τώρα, δώσε τα πάντα και πήγαινε... πού; Εκεί που ήμασταν προ χούντας, αλλά... στην Ευρώπη!
Ψωμί για όλους δεν υπάρχει, η νεολαία και όχι μόνο μεταναστεύει, η παιδεία ετοιμάζεται να παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα για να είναι για λίγους, όσο από ελευθερία... οι παρελάσεις και οι πορείες τα λένε όλα!
Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται, μέχρι... να την μάθουμε! Τι άλλαξε;
Το μόνο που άλλαξε από τότε είναι οι ουρανοί. Δεν είναι πια γαλάζιοι. Είναι γεμάτοι γραμμές από δηλητήριο, γραμμές που μπαίνουν στα πνευμόνια, γραμμές που ορίζουν τον καιρό, γραμμές που επιτρέπουν σε ραδιοκύματα να εισβάλλουν παντού και να γίνονται ρυθμιστές καιρού κι ανθρώπων, γραμμές και Χ.
Τα ολοκληρωτικά Χ ακύρωσης της ζωής μας...
Έτσι και η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν περίοδος πλήρους δημοκρατικής ψευδαίσθησης και υποτιθέμενων επιλογών. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα προετοιμαζόταν να μπει στο πρόγραμμα πλασματικού ανόδου βιοτικού επιπέδου και υλιστικής κακομαθησιάς. Μια ολόκληρη γενιά κράτησε το πάρε πάρε πάρε, για να έρθει η παγκόσμια κρίση του δώσ' τα όλα.
Οι μύες χαλαροί, οι αντιστάσεις πεσμένες, η προσοχή αποσπασμένη - ο παλιός εργάτης (τωρινός εργαζόμενος ή ελεύθερος επαγγελματίας) που δεν είχε να φοβηθεί τίποτα να χάσει από τις αλυσίδες του, τώρα φοβάται γιατί έχει πολλά: σπίτι, εξοχικό, αυτοκίνητο, κινητά, ακίνητα και Adidas made in China για τα παιδιά. Ειδικά τα τελευταία που τα βάζεις;
Κανείς δεν αγχωνόταν για τα χωράφια που μένουν άδεια και τα εργοστάσια που κλείνουν, αφού δουλειά υπήρχε στο δημόσιο ή σε άλλες μη παραγωγικές θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα. Μάνατζερ, κόντρα μάνατζερ, πωλητές, εισαγωγής, μεταπωλητές, μεσολαβητές, golden boys, silver boys, boys γενικότερα... όλοι αυτοί στην ανεργία...
Μια ολόκληρη γενιά χαμένη στο παραμύθι ότι ενεργός πολίτης σημαίνει πάω και ψηφίζω αυτόν που θα μου τάξει τα περισσότερα. Δεν έδωσε προσοχή όταν οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου έγιναν οι μετέπειτα κυβερνώντες που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Τώρα η προσοχή του είναι χαμένη στην επιβίωση.
Το πολυτεχνείο που κάποιοι από μας ζήσαμε ως κομπάρσοι, άλλοι το έμαθαν στο σχολείο ως ηρωικό, ήταν στημένο από τα ίδια ντόπια και ξένα κέντρα που έφεραν τη χούντα, έδιωξαν τη χούντα, έφεραν τον Καραμανλή πίσω ως ήρωα, αυτόν που στα χρόνια του είχε δημιουργηθεί η "αστάθεια" την οποία οι συνταγματαρχέοι έτρεξαν να ισορροπήσουν.
Μετά μπήκαμε και στο παγκόσμιο "πρόγραμμα" σοσιαλισμού - πάρε πάρε πάρε και τώρα, δώσε τα πάντα και πήγαινε... πού; Εκεί που ήμασταν προ χούντας, αλλά... στην Ευρώπη!
Ψωμί για όλους δεν υπάρχει, η νεολαία και όχι μόνο μεταναστεύει, η παιδεία ετοιμάζεται να παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα για να είναι για λίγους, όσο από ελευθερία... οι παρελάσεις και οι πορείες τα λένε όλα!
Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται, μέχρι... να την μάθουμε! Τι άλλαξε;
Το μόνο που άλλαξε από τότε είναι οι ουρανοί. Δεν είναι πια γαλάζιοι. Είναι γεμάτοι γραμμές από δηλητήριο, γραμμές που μπαίνουν στα πνευμόνια, γραμμές που ορίζουν τον καιρό, γραμμές που επιτρέπουν σε ραδιοκύματα να εισβάλλουν παντού και να γίνονται ρυθμιστές καιρού κι ανθρώπων, γραμμές και Χ.
Τα ολοκληρωτικά Χ ακύρωσης της ζωής μας...
http://olatanea.allnewz.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου