Είναι ένα από τα δημοφιλέστερα πολιτικά πρόσωπα (αναδείχθηκε πρώτη σε σταυρούς προτίμησης, με 57.948 προσωπικές ψήφους στις πρόσφατες ευρωεκλογές) και διακρίνεται για τον χειμαρρώδη λόγο της. Η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους ξεσπαθώνει κατά της «συνωμοσίας των απατεώνων» που διέλυσαν την παιδεία, την εθνική ταυτότητα και την οικονομία του τόπου. Αισθάνεται δικαιωμένη για το θέμα που προέκυψε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, δηλώνει ότι στον Δημοκρατικό Συναγερμό κάποιοι λειτουργούν εδώ και χρόνια εκδικητικά σε βάρος της και καταγγέλλει μια σχεδιασμένη «λοβοτομή» του κυπριακού λαού προκειμένου να δεχθεί την όποια λύση.Γράφει: Tώνια Σταυρινού – Φωτο: Δημήτρης Βαττής - Τι σας έχει αφήσει το θέμα που προέκυψε με την ελληνική Κυβέρνηση; - Τη βεβαιότητα ότι οι πολιτικές που ακολουθούμε ως έθνος είναι «μοιραίες».Ότι μας βολεύουν τα κατά συνθήκην ψεύδη και ότι κάποια άτομα, κακή τη μοίρα, κατάφεραν να καταδυναστεύουν το παρόν και να υπονομεύουν το μέλλον του Ελληνισμού. Ωραία… Να διαφυλάξουμε την αγαστή συνεργασία με την Κυβέρνηση των Αθηνών, αλλά ουχί αναλώμασι της εθνικής αλήθειας. - Αισθάνεστε πικρία από τη στάση της Κυβέρνησης και του κόμματός σας; - Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένη για την υπόθεση Βενιζέλου. Αισθάνομαι περηφάνια και για ό,τι έκανα και για την αγάπη και τη στήριξη του Ελληνισμού. Για το ζήτημα που με ερωτάτε, έχω μιλήσει και εν βρασμώ και νηφάλια. Δεν θέλω να επανέλθω. Απλώς λέγω ότι πριν με καταδικάσουν ως «υπονομεύτρια της αγαστής συνεργασίας με το εθνικό κέντρο», θα έπρεπε να ακούσουν και τη δική μου εκτίμηση. Επιμένω ότι υπήρξε παραπληροφόρηση και γνωρίζω πολύ καλά ποιος το έπραξε. Αισθάνομαι αγανάκτηση, γιατί έγινε διασύνδεση από τα γνωστά χαλκεία της ερώτησης που έκανα στην Ολομέλεια με το ζήτημα του Επιτρόπου. Διασύνδεση λόγω της «απογοήτευσής» μου δήθεν που δεν ορίστηκα Επίτροπος. Κατατάσσω και αυτή τη βλακώδη πράξη στα παράγωγα νοσηρής και κυρίως ανεπαρκούς φαντασίας. - Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο κάποιοι να λειτουργήσουν εκδικητικά σε βάρος σας μέσα στο κόμμα; - Δεν ανησυχώ για τίποτε. Δεν έβλαψα το κόμμα, απεναντίας. Είναι όμως γεγονός ότι μερικοί δρουν «εκδικητικά» εναντίον μου εδώ και χρόνια. Από την πρώτη μέρα που ορίστηκα αριστίδην υποψήφια. Γιατί «δεν ήμουν μέλος του ΔΗΣΥ από τα γεννοφάσκια μου». Αυτό το κάνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι και οι ίδιοι. Πολιτικά ανερμάτιστοι, απαράδεκτοι, μονίμως «παράγοντες». Αλλά αυτοί δεν είναι το κόμμα, και το κόμμα οφείλει να αλλάξει. Ο κόσμος δεν τους ανέχεται πια. - Θα είστε υποψήφια στις επόμενες εκλογές στο ΔΗΣΥ; - Όσο είμαι ευρωβουλευτής, όχι. - Ο κυπριακός λαός σας ανέδειξε πρώτη σε σταυρούς προτίμησης στις ευρωεκλογές, δίνοντάς σας 57,948 ψήφους. Γιατί νομίζετε ότι κερδίσατε την εμπιστοσύνη του; - Δεν έδωσα υποσχέσεις, μετέφερα την πραγματικότητα και τα δεδομένα, μέτρησα τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού που διαψεύδονται συνεχώς, μέτρησα την απαξίωσή του προς τις δυνατότητές του, τις ενατενίσεις του που τσαλαπατιούνται, την αγανάκτησή του που δεν βρίσκει τον σωστό τρόπο έκφρασης. Ανέλυσα εμπεριστατωμένα και πεισματικά το τι πρέπει να κάνουμε για να αλλάξει ο τόπος. Έλαβα πολλές φορές το μήνυμα «πάω να ψηφίσω μόνο για σένα» και αυτό είναι μια βαρύτατη ευθύνη, την οποία πρέπει να διαχειριστώ με τον καλύτερο τρόπο. - Ποια συναισθήματα σας άφησε αυτή η επιτυχία; - Αισιοδοξία γιατί ο κόσμος απέδειξε για άλλη μια φορά ότι διαθέτει τεράστια αποθέματα πολιτικής ηθικής. Ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη του κόσμου, είτε με ψήφισε είτε όχι. Δεν αισθάνομαι ούτε έπαρση ούτε να έχω «μεθύσει» από τη νίκη. Ίσως γιατί έγινε ένας πολύ φτωχός προεκλογικός αγώνας, με συνεχείς μονότονους μονολόγους. Κυριάρχησε ένας ιδιότυπος μνημονιακός και αντιμνημονιακός λαϊκισμός, λες και υπάρχουν σώφρονες πατριώτες που τους αρέσουν τα σκληρά και απάνθρωπα μέτρα της Τρόικας. Η πλειοδοσία «οικονομικού πατριωτισμού» που επικρατούσε στις συζητήσεις τραυμάτισε την προοπτική ενός καλύτερου δημόσιου διαλόγου. - Αισθάνεστε δηλαδή να ματαιοπονείτε σε δημόσιες συζητήσεις με συναδέλφους σας; - Ναι, πολλές φορές αισθάνομαι ότι ματαιοπονώ σε συζητήσεις. Ειδικά όταν εμπλέκεται ο Γενάρχης Αβραάμ, ο Πατριάρχης Ισαάκ, ο Εθνάρχης Ιακώβ, ο Καναλάρχης Τουταγχαμών. Όταν αυτοί που δεν θυσίασαν ούτε ένα σελίνι επανέρχονται και παραμένουν προσκολλημένοι στη ρητορική της θυσίας και ζητάνε από τον λαό να θυσιάσει ακόμη περισσότερα. Όταν την ηθική υπόσταση του νοικοκύρη και εθνικόφρονα λαού, που ο κάθε πολίτης την έχει διασώσει μέσα στις κασέλες και τα μπαούλα της ανθρωπιάς του τη μαγαρίζουν και την ευτελίζουν με ψέματα και υποσχέσεις για κάποιους κρουνούς ευτυχίας που θα ανοίξουν όπου να ‘ναι. Τους απατεώνες τους δημιούργησε αυτό καθαυτό το σύστημα, που στη συνέχεια το διέβρωσαν και το κατέστρεψαν τα δημιουργήματά του. Διότι, όταν δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ένας «χύμα» και εν δυνάμει επενδυτής, αγοραστής ή πωλητής, ένας έμπορος που αγωνίζεσαι για τα ωραία κίτρα σου, που θέλεις να τα πουλάς ελεύθερα στους μεσογειακούς λιμένες, τότε ναι, θα απαξιώσεις οτιδήποτε σου επιβάλλει κανόνες χρηστής διοίκησης. Πόσο μάλλον όταν αυτός που επιχειρεί να σου επιβάλει κανόνες είναι του ιδίου φυράματος με σένα. - Και πώς μπορεί ο πολίτης να αμυνθεί απέναντι σε ένα πρόστυχο και διεφθαρμένο σύστημα; - Χρειαζόμαστε πολιτικούς που να έχουν αξιοπρέπεια, να πιστεύουν στην αξιοκρατία, να τους χαρακτηρίζει η εντιμότητα και το φιλότιμο. Χρειαζόμαστε πατριώτες ηγέτες. Χρειαζόμαστε κρυστάλλινη διαφάνεια στις σχέσεις πολιτικού και πολίτη. Χρειαζόμαστε πολιτικούς που να μη φοβούνται. Χρειαζόμαστε πολιτική αγωγή, θέλουμε πρότυπα αξιοπρεπών πολιτών και πολιτικών, για έναν πολιτικό πολιτισμό όχι στα λόγια και τους άσφαιρους βερμπαλισμούς, αλλά στην ουσία, ως βίωμα. - Αυτό είναι το αντίδοτο της απαξίωσης; - Ζούμε την έσχατη εποχή. Για να επιβιώσουμε, πρέπει οι δυνατοί που έχουμε ανάμεσά μας, ανάμεσα στον λαό, όσοι αισθάνονται πως μπορούν να διαχειριστούν την εξουσία έντιμα και ηθικά, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην περιμένουν το θαύμα. Δεν μπορούν να σιωπούν. Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Η παρακμή της κοινωνίας και το κυρίαρχο αξίωμα ότι κοινωνική επιτυχία σημαίνει οικονομική επιτυχία, η άθλια παιδεία, η προαγωγή των πρακτικών εύκολου και γρήγορο πλουτισμού, η ατιμωρησία οικονομικών και πολιτικών εγκλημάτων, η ηθική επιβράβευση των εγκληματιών, αλλά και η άμβλυνση του πατριωτισμού και της αγάπης για τον τόπο μας, έφεραν την απαξίωση στην πολιτική και στους πολιτικούς. - Αισθάνεστε ότι μεθοδευμένα κάποιοι προώθησαν την άμβλυνση του πατριωτισμού; - Πολλοί από όσους κυβερνούν, συγκυβερνούν περιστασιακά ή αντιπολιτεύονται έχουν ως κύρια στρατηγική τους την άμβλυνση της εθνικής περηφάνιας, της εθνικής ταυτότητας, του ηθικού κύρους που έχεις όταν ανήκεις σε ένα έθνος και δεν θέλεις να το ντροπιάσεις, αλλά απεναντίας θέλεις να τιμήσεις την καταγωγή σου και να την προβάλεις στο μέλλον σου. Η ιστορία μας, η παράδοσή μας, οι κλασικοί χρόνοι, οι αρχές και αξίες του ελληνικού πολιτισμού, η αίγλη του Ελληνισμού, λοιδορούνται, θεωρούνται τάχα ως αναχρονισμός, ενώ η εκσυγχρονιστική δήθεν πραγματικότητα εμφανίζεται ως εκμοντερνισμός. Στην πραγματικότητα πρόκειται για φτηνή υποκουλτούρα. Εθνικόφρων πολίτης είναι ο αληθινός, ο στέρεος -Ποια είναι η γραμμή που χωρίζει τον πατριωτισμό από τον εθνικισμό; -Το ελληνικό πνεύμα δεν είναι τίποτε άλλο από τη διεθνιστική αντίληψη και τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ πατριωτικών λαών. Με τη διάλυση του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε όλες τις βαθμίδες, καταφέραμε να κυριαρχήσει μια ισοπεδωτική, αριστερόστροφη αντίληψη αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα που τροφοδοτεί την ακροδεξιά. Θεωρώ ότι η αποκοπή του λαού από τις ρίζες του είναι για ορισμένους βασική δομική συνιστώσα, όχι μιας «καλής συμβιβαστικής λύσης», αλλά της όποιας λύσης: Λοβοτομή λοιπόν, και ξανακτίζουμε από την αρχή μνήμες, ελπίδες, ιδανικά και πιλάφια. Εκ του μηδενός… -Ποιον εννοείτε ως εθνικόφρονα πολίτη; -Για μένα, οι στίχοι του Καβάφη εκφράζουν την πεμπτουσία του δικού μου «εθνικισμού»: «… Υπήρξεν έτι το άριστον εκείνο, Ελληνικός – ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν· εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν». Η τιμιότης τού να είσαι Έλληνας. Όταν μιλάω για εθνικόφρονα πολίτη, εννοώ τον αληθινό πολίτη, τον στέρεο, τον γνώστη, όπως ακριβώς τον περιγράφει ο Μάνος Χατζιδάκις στο εξώφυλλο του δίσκου του «Τα παράλογα», στην παλιά εκείνη έκδοση βινυλίου. Άλλωστε η κυρίαρχη κουλτούρα του Ελληνισμού διαχρονικά δεν ήταν ο αποκλεισμός, αλλά η ένταξη στην ελληνική παιδεία και στο ελληνικό πνεύμα όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων, όσων δηλαδή μπορούσαν να το πράξουν. Ο αποκλεισμός δεν είναι ίδιο των σωστών Ελλήνων. -Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η νέα γενιά στη διαμόρφωση ενός υγιούς πατριωτισμού όπως τον εννοείτε; -Έχουμε αφήσει τη νέα γενιά χωρίς εφόδια. Εξανεμίσαμε στους πέντε ανέμους το ιδεολογικό κεφάλαιο που της οφείλαμε και που κληροδότησε σε μας η απελθούσα γενιά, και κατασπαταλήσαμε το οικονομικό κεφάλαιο που της χρωστούσαμε, ξοδεύοντας πολύ περισσότερα από όσα κερδίζαμε. Εξαντλήσαμε το κεφάλαιο το οποίο θα τη βοηθούσε να απογειωθεί και να μη βασανιστεί όπως βασανιστήκαμε εμείς, εννοώ, η μεγίστη πλειοψηφία της δικής μου γενιάς. Ωστόσο, με τη νέα γενιά θυμώνω… Με ενοχλεί που δεν είναι μαχητικοί, διεκδικητικοί, επαναστάτες. Αφήνονται στην αδράνεια και την αδιαφορία του «δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε» ή του «όπως τα κάματε να τα διορθώσετε». Τα νεολαιίστικα κινήματα εξαντλούνται στο να αποτελούν κακέκτυπα των κομμάτων από τα οποία προέρχονται. Και οι νέοι έχουν ως μοναδική φιλοδοξία να γίνουν οι εκλεκτοί μέσα στο υφιστάμενο σκηνικό. Δεν επιχειρούν να επιφέρουν τομές. Αλλά ξέρουμε όλοι ότι η νεότητα δεν είναι ημερολογιακό ζήτημα, νεότητα σημαίνει ανατροπή, γι’ αυτό πιστεύω πως μαζί με τη νέα γενιά θα βρούμε τον βηματισμό μας. Οι νέοι χάνονται στην κινούμενη άμμο της διαφθοράς - Μήπως αδικείτε τη νέα γενιά μ’ αυτά που λέτε; Θυμώνω με όσους αγαπώ. Καθόρισα πιο πάνω τις ασήκωτες δικές μας ευθύνες. Και με όσα λέγω, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικοί νέοι άνθρωποι. Κάθε άλλο. Έχω δει πολλές φορές στο βλέμμα των παιδιών μας την πεντακάθαρη, γαλάζια ματιά του Πετράκη Γιάλλουρου. Η μεγίστη πλειοψηφία ξεκινάει με όραμα, αρχές, αξίες, αλλά σύντομα βαλτώνει, χάνεται μέσα στην κινούμενη άμμο της διαφθοράς των ενηλίκων, της δικής μας γενιάς. Τα παρατούν γρήγορα όμως. Δεν επιμένουν, τους καταπίνει το σύστημα. Αυτό τους καταλογίζω. Και με ενοχλεί πολύ που δεν ξέρουν γραμματική, που γράφουν με λατινικούς χαρακτήρες, που δεν μιλούν σωστά Ελληνικά. Ίσως να ξέρουν όμως άλλα πράγματα, τα οποία εγώ ενδεχομένως να αγνοώ. Κι ίσως να είναι πολύ σημαντικά. Δεν παύει όμως αυτή η εικόνα να με ενοχλεί. - Δεν είναι η χαρακτηριστικό κάθε απερχόμενης γενιάς να τα βάζει με την επόμενη; Μάλλον με την προηγούμενη τα βάζει, στην επόμενη δίνει ευκαιρίες. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες της γενιάς μας. Τις ανέφερα προηγουμένως. Γι’ αυτό νιώθω πως πρέπει να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να βρει τον δρόμο της, να πετάξει με τα δικά τη φτερά, να πάρει την τύχη της στα χέρια της, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να ζήσει τη ζωή που η ίδια θέλει, να διαφεντέψει το μέλλον της. Για όλα τούτα χρειάζεται σύγχρονη παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και του ανθρωπιστικού ιδεώδους. Μαζί, όχι χώρια.
Πηγή: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/214202/eleni-theocharous-anazitoume-lysi-tou-kypriakou-meso-tis-lovotomis
/www.antibaro.gr/article/11131, Ἀντίβαρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου