Πώς θα σώσετε κάποιον που πνίγεται (VIDEO)

Ο κίνδυνος πνιγμού συμβαίνει όταν ένα αντικείμενο σφηνωθεί στο λαιμό ή την τραχεία, εμποδίζοντας τη ροή του αέρα.
Στους ενήλικες, αυτό συμβαίνει συνήθως από κάποιο κομμάτι τροφής που δεν έχει μασηθεί σωστά και δεν καταπίνεται. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ πιθανό να καταπιούν μικρά αντικείμενα, όπως παιχνίδια.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς να αντιληφθούν τι είναι η ζωή

Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος, είναι ένας πεφωτισμένος κληρικός, θεολόγος και ψυχοθεραπευτής. Συζητώντας μαζί του ανακαλύπτεις νέους ορίζοντες, αποκομίζεις πλούτο γνώσης, συναισθημάτων και μια γλυκιά γεύση για την ζωή. Έχει συγγράψει πάνω από δέκα βιβλία με κύρια θέματα την ζωή του ανθρώπου, τον έρωτα, τον θάνατο και το πιο σημαντικό είναι ότι καταφέρνει με λόγια ψυχής να αφυπνίζει συνειδήσεις.

«Έτσι πρέπει να κουρευτεί το χρέος»: Τί προτείνει ο Γιάνης Βαρουφάκης

Του Γιάνη Βαρουφάκη

To βιώσιμο χρέος κουρεύεται. Τελεία και παύλα.

Όποιος αρνείται αυτή την απλή αλήθεια είτε ψεύδεται ηθελημένα είτε εθελοτυφλεί.

Την περίοδο 2010-2011, τρόικα και ελληνικό κατεστημένο επέμεναν ότι το χρέος δεν θα κουρευόταν και χαρακτήριζαν εθνοπροδότες όσους εξ ημών επιμέναμε ότι θα κουρευόταν.

ΓΙΑΤΙ .....ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΝΤΗ ΜΝΗΜΗ

Ἕνα κίνημα πού ταιριάζει στήν ἐποχή μας!

Τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Κούκη

«ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ»

πού κυκλοφορεῖ

ἀπό τίς ἐκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ

εἶναι ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο

στην ἀδιέξοδη ἐποχή μας!

Ὁ Μακάριος Νοταρᾶς, ὁ Ἀθανάσιος Πάριος καί ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, οἱ τρεῖς σπουδαῖοι διδάσκαλοι τοῦ Γένους, ἀνῆκαν στό πνευματικό κίνημα τῶν Κολλυβάδων. 

Στούς Κολλυβάδες πατέρες χρεωστᾶμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί στίς δικές μας ἡμέρες πολλά, καθώς τούς καρπούς τοῦ δύσκολου καί μαρτυρικοῦ ἀγώνα τους, τούς γευόμαστε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀκόμα καί σήμερα... 

ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΝΤΩΝΙΟΝ.

Στέλλα Ζαχαρόγιαννη

Σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται στο βίο Του (17/1), ο σατανάς τον πείραζε συνεχώς, όσον ίσως κανένα άλλον Άγιο. Μία νύχτα, που ξαγρυπνούσε προσευχόμενος, συγκέντρωσε όλα τα λιοντάρια της ερήμου και κύκλωσαν την καλύβα Του. Ο Άγιος όμως δε φοβήθηκε. Βγήκε έξω και μίλησε στ' αγριεμένα θηρία σα να ήταν άνθρωποι και, ω! του θαύματος, ηρέμησαν κι έφυγαν.

Κατανοήστε τα παιδιά σας και βοηθήστε τα να καταλάβουν τα συναισθήματά τους

Της : Χρύσας Γουλή-Σταμόγιαννου, Νηπιαγωγού M.Ed., Διδάκτωρ Τ.Ε.Α.Π.Η. Πανεπιστημίου Αθηνών

Τα παιδιά σας είναι θυμωμένα, φοβισμένα, λυπημένα χαρούμενα… Ό,τι αισθάνονται σας το δείχνουν με πολλούς τρόπους: μουτρώνουν, είναι άκεφα, δεν θέλουν να μιλήσουν, κρύβονται, γελούν, δείχνουν την αγάπη τους, μας προσφέρουν μια ζεστή αγκαλιά. Σκεφτείτε ότι το κλάμα είναι η πρώτη επαφή του παιδιού με τον έξω κόσμο. Συναίσθημα ζωής. Και το κάθε συναίσθημα έχει τη δική του σημασία στη ζωή του κάθε παιδιού.

Δεν είναι πάντα εύκολο να κατανοήσετε, γιατί τα παιδιά σας συμπεριφέρονται με έναν ορισμένο τρόπο, ακόμα και αν θεωρείτε ότι καταλαβαίνετε τις αντιδράσεις τους. Παρατηρείστε τα λοιπόν όταν παίζουν μόνα τους, όταν παίζουν με άλλα παιδιά, όταν κινούνται αυθόρμητα, όταν ζητούν κάτι. Να γνωρίζετε ότι μιμούνται συμπεριφορές. Χρησιμοποιώντας για παράδειγμα, όμορφες λέξεις στην ομιλία σας, τότε και τα παιδιά σας θα μάθουν να τις χρησιμοποιούν.

Κατασκευάστε ένα Πίνακα Συναισθημάτων

Ετσι μάλλον θα είναι...

Πανηγυρικός εσπερινός και περιφορά της εικόνας του Αγίου Αθανασίου στην Καστανιά Πιερίας (Φωτορεπορταζ)

Ο γέρος, το παιδί και ο γάιδαρος

Μια φορά κι έναν καιρό ένας γέρος καβάλα σ’ένα γαϊδουράκι, που το έσερνε ένα αγόρι, διέσχιζε ένα κεφαλοχώρι.

Κάποιοι που τον είδαν είπαν: «Για κοίτα το γέρο, μάλλον ξεκούτιανε· απολαμβάνει τον περίπατο χωρίς να υπολογίζει το φτωχό αγόρι που μόλις το κρατούν τα πόδια του!

Ύστερα από λίγο ο γέρος κατέβηκε από το γαϊδούρι και ανέβασε το αγόρι, ενώ εκείνος προπορευόταν σέρνοντάς το από το καπίστρι του. Δεν πρόφτασαν να διανύσουν ούτε εκατό μέτρα και κάποιος τολμηρός σχολίασε μεγαλόφωνα: «Συγχαρητήρια! Οι γέροι να τρεκλίζουν και τα παλιόπαιδα καβάλα.

Το καντήλι της Ελληνίδας μάνας

Το 1952 πήγα για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά τον πόλεμο. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε ότι είχα την πρόθεση να πάω στην Κρήτη, μου συνέστησε,επειδή οι πληγές του πολέμου ήταν ακόμη ανοιχτές να λέω ότι είμαι Ελβετός. 

Όμως εγώ ήξερα τους Κρήτες και από την πρώτη στιγμή είπα ότι ήμουν Γερμανός και απόλαυσα και πάλι την κρητική φιλοξενία.