Σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται στο βίο Του (17/1), ο σατανάς τον πείραζε συνεχώς, όσον ίσως κανένα άλλον Άγιο. Μία νύχτα, που ξαγρυπνούσε προσευχόμενος, συγκέντρωσε όλα τα λιοντάρια της ερήμου και κύκλωσαν την καλύβα Του. Ο Άγιος όμως δε φοβήθηκε. Βγήκε έξω και μίλησε στ' αγριεμένα θηρία σα να ήταν άνθρωποι και, ω! του θαύματος, ηρέμησαν κι έφυγαν.
Πάντων προστατεύεις Αγαθέ, των Σοι προσιόντων εν πίστει, και δεομένων Σου, έλαβες την χάριν γαρ, παρά Χριστού του Θεού, του ιάσθαι νοσήματα, ποικίλα και πάθη, ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΕ ΦΡΥΑΓΜΑ, ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΘΗΡΩΝ. Όθεν, Σου δεόμεθα πάντων, και ημάς τους Σε ανυμνούντας, κινδύνων, Αντώνιε, απάλλαξον.
(Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου Σε νεκρόν).
(Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου Σε νεκρόν).
Άγιε του Θεού Αντώνιε, πρέσβευε υπέρ ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου