Ο Έλληνας γιατρός με την μεγάλη καρδιά…

Η κλήση για βοήθεια μπορεί να έρθει από κάποιο νοσοκομείο της Μοζαμβίκης, της Ινδίας, της Ουκρανίας, της Γεωργίας, του Αγίου Μαυρίκιου, της Σερβίας ή από άλλη φτωχή χώρα, όπου τα παιδιά με σοβαρές καρδιακές παθήσεις έχουν ελάχιστες ελπίδες να επιβιώσουν.

Εκείνος θα ανταποκριθεί αμέσως. Θα ταξιδέψει όπου χρειαστεί αρκεί να βοηθήσει να σωθεί μια ψυχούλα. Και κάθε φορά που μπαίνει στο χειρουργείο προσεύχεται στον Θεό να του δώσει δύναμη… Ο λόγος για τον διάσημο Ελληνα παιδοκαρδιοχειρουργό δρ Αυξέντιο Καλαγκό, διευθυντή Καρδιολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης και ιδρυτή του συλλόγου «Heart for all» («Καρδιά για Ολους»), που από το 1998 ταξιδεύει σε όλη την υφήλιο, για να χειρουργεί παιδιά. Εως σήμερα ο δρ. Καλαγκός έχει προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του σε περίπου 12.000 μικρούς ασθενείς. Το κόστος των επεμβάσεων αγγίζει κάθε χρόνο τα 3.000.000 ευρώ. Η μεγαλύτερη του αμοιβή όμως, όπως συνηθίζει να λέει, είναι το χαμόγελο που ξαναγεννιέται σε ένα παιδικό προσωπάκι. Γι’ αυτό τον λόγο φροντίζει να κάνει τουλάχιστον ένα ταξίδι τον μήνα σε χώρα που τον χρειάζονται. Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών επιδιώκει να κάνει όσα περισσότερα χειρουργεία μπορεί, δουλεύοντας από 15 ως 18 ώρες την ημέρα.

«Από την Ελλάδα δεν έχω, δυστυχώς, κανένα αίτημα για βοήθεια» λέει μιλώντας στην «κυριακάτικη δημοκρατία», δηλώνει όμως διαθέσιμος να βοηθήσει, καθώς γνωρίζει ότι υπάρχουν μεγάλες ανάγκες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Αλλωστε, ο «φύλακας άγγελος» των παιδιών έρχεται συχνά στη χώρα μας, την οποία λατρεύει. Μπορεί να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο όμως πάντα βρίσκει χρόνο για να παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα και ελπίζει η χώρα μας πολύ σύντομα να καταφέρει να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Το όνειρό του
Ο 52χρονος σήμερα δρ. Καλαγκός αποφοίτησε σε ηλικία 23 ετών από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Θυμάται με νοσταλγία την Πόλη, την οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μαζί με τους γονείς του το 1980. «Ημασταν απ’ τις πολλές οικογένειες που αναγκαστήκαμε να φύγουμε εξαιτίας των μεγάλων προβλημάτων που υπήρχαν για όλους τους Ελληνες εκεί». Ο πατέρας του, γνωστός παθολόγος της Κωνσταντινούπολης, τον συμβούλευε πάντα να αφουγκράζεται «τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζουν στη φτώχεια».

Οπως λέει, ξεκίνησε την Ιατρική με έναν και μόνο στόχο: να γίνει καρδιοχειρουργός! «Ανυπομονούσα ως φοιτητής να τελειώσω τη σχολή για να κάνω την ειδικότητα» προσθέτει και εξηγεί: «Οταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου με έστελνε ν’ αγοράζω εφημερίδες. Μια μέρα το 1967 είδα στο πρωτοσέλιδο την είδηση για την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, που έκανε ο Μπάρναρντ στη Νότια Αφρική. Ημουν επτά ετών τότε. Γυρίζοντας σπίτι είπα στον πατέρα μου: ”Οταν μεγαλώσω, θα γίνω χειρουργός, όπως αυτός”. Ο Θεός με βοήθησε να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα». Αλλωστε, για εκείνον η Πίστη αποτελεί την κινητήριο δύναμη για όσα κάνει. Οπως αποκαλύπτει, «κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό. Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο Του, πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, πιστεύω πολύ στον Θεό. Αλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Πρώτος προορισμός μετά την Κωνσταντινούπολη ήταν το Λονδίνο, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ιατρική και μάλιστα έκανε την ειδικότητά του δίπλα στον σερ Μαγκντί Γιακούμπ: «Με τον Γιακούμπ είμαστε πλέον φίλοι πολλά χρόνια. Ενιωσα μεγάλη χαρά για το επίτευγμά του, την καρδιακή βαλβίδα από βλαστοκύτταρα που δημιούργησε η ομάδα του».
Ειδικεύτηκε στη χειρουργική στο Λονδίνο και το 1993 αφοσιώθηκε στην καρδιοχειρουργική παιδιών και νεογνών στο Παρίσι και τις ΗΠΑ, για να γίνει τελικά τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης σε ηλικία 40 ετών.

Είναι ο κάτοχος της πατέντας «Kalangos Ring», τα δικαιώματα της οποίας έχει εκχωρήσει στο φιλανθρωπικό του ίδρυμα «Καρδιά για Ολους», για να μετεκπαιδεύσει γιατρούς και νοσηλευτές των χωρών του Τρίτου Κόσμου στη Γενεύη.

Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό «δαχτυλίδι» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας. Από το 2005 έως σήμερα έχουν κερδίσει τη μάχη για τη ζωή πάνω από 4.000 παιδιά.

Ο σύλλογος
Το 1998 ιδρύει τον σύλλογο «Καρδιά για Ολους» που σήμερα αριθμεί 50 γιατρούς από την Ισπανία, την Αμερική, τη Γαλλία, το Βέλγιο την Ελβετία, την Αγγλία: «Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος φιλάνθρωπος. Ουσιαστικά αυτός ήταν το ερέθισμα να δημιουργήσω τον σύλλογό μου».

Μέχρι σήμερα έχουν χειρουργηθεί δωρεάν 12.000 άπορα παιδιά από τη Μοζαμβίκη, το Μαρόκο την Ινδία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Λιβύη, τη Σερβία, το Βελιγράδι. «Ο σύλλογός μας έχει τρεις στόχους. Να χειρουργούμε δωρεάν φτωχά παιδιά, να βελτιώνουμε την υποδομή στα νοσοκομεία παίδων αυτών των χωρών και να εκπαιδεύουμε τους γιατρούς τους σε νέες τεχνικές καρδιοχειρουργικής».

Μάλιστα για το ανεκτίμητο έργο που προσφέρει ο σύλλογος «Καρδιά για Ολους» ο δρ Καλαγκός έχει τιμηθεί πολλές φορές. Μετάλλια για την προσφορά του έχει λάβει από τον πρόεδρο του Αγίου Μαυρίκιου αλλά και την πριγκίπισσα Αικατερίνη της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Από το 2003 κατέχει την έδρα Καρδιοχειρουργικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης στην Ελβετία, όπου μένει μόνιμα με την οικογένειά του. «Εχω δύο αγόρια, τον Κωνσταντίνο, 24 χρόνων, και τον Αλέξανδρο, 12 ετών. Θα ήθελα να επιστρέψω στη Ελλάδα, την οποία λατρεύω, μάλιστα έχω σπίτι στην Ανω Γλυφάδα. Ομως εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα, πρέπει να ξέρει κανείς τους κατάλληλους ανθρώπους, για να μπορέσει να γυρίσει πίσω».

Η συγκλονιστική ιστορία με το τρίχρονο αγοράκι από τη Μοζαμβίκη
Ερχεται κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλαγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.

Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση κι ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.

Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.

Της έδωσα αμέσως όλο μου τον μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της προσφέρει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.

Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι “υπεράνω των δυνάμεών μου”, όμως ποτέ δεν λυγίζω.

Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».

«Η πατρίδα να μη χάσει την τελευταία ευκαιρία της»
Αναπόφευκτα η συζήτηση στρέφεται και στην οικονομική κρίση. Στην ερώτηση εάν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να βγει από το τέλμα απαντά ότι μόνο με εθνική ενότητα θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε:

«Η Ελλάδα μας είναι σε μια κρίσιμη περίοδο μεγάλης πολιτικής αλλαγής. Ο λαός έχει αγανακτήσει με την κακοδιαχείριση των τελευταίων 30 ετών και είναι τώρα έτοιμος να κόψει τις γέφυρες με το σύστημα, το οποίο πρέπει να ανανεωθεί ανάλογα με την τωρινή οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά, το εθνικό συμφέρον απαιτεί εθνική ενότητα.

Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να αποφασίσουν για ένα κοινό σχέδιο και πρόγραμμα, ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο για την έξοδο από την κρίση. Αν όμως οι πολιτικοί της χώρας δεν κάνουν όσα πρέπει άμεσα για την εθνική ενότητα, την ήττα τους θα την πληρώσει ξανά η χώρα. Ας μη χάσουμε την τελευταία ευκαιρία μας».

Ρίτα Μελά

http://tostavroudaki.blogspot.gr/