Ανεκμετάλλευτος πλούτος ο κοσμοπολιτισμός των εξαγωγέων

Πόσο εύκολο είναι να πουλήσεις προϊόντα και υπηρεσίες οπουδήποτε στον κόσμο, όταν προέρχεσαι από την μικρή και μονίμως ανυπόληπτη Ελλάδα, που δεν κατάφερε ποτέ να πιστοποιήσει το «made in Greece»; Γράφει ο Γ.Μητράκης

03 Φεβ 2015 - 07:05

του Γιώργου Μητράκη

Στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας ο δήμος Θερμαϊκού βράβευσε τους αριστούχους της περασμένης εκπαιδευτικής περιόδου. Κάτι όμορφο και θεσμοθετημένο σε πολλές περιοχές. Το ιδιαίτερο της περίπτωση έγκειται στην πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής να βραβεύσει στην ίδια εκδήλωση μαζί με τους μαθητές τον γνωστό επιχειρηματία -κι έναν από τους καλύτερους οινολόγους στον κόσμο- Βαγγέλη Γεροβασιλείου.

Όπως υπογράμμισε στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Θερμαϊκού Γιάννης Μαυρομάτης θέλησε να δουν και να ακούσουν από κοντά τα παιδιά έναν επιτυχημένο επαγγελματία, που ζει και δημιουργεί στην περιοχή τους. Έναν επιχειρηματία, ο οποίος με βάση την Επανομή επικοινωνεί με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τον εμπιστεύονται και αγοράζουν το κρασί του. Ποιο θα μπορούσε να είναι καλύτερο πρότυπο από ένα άνθρωπο που άνοιξε δρόμους εκεί που δεν τους βρήκε και κατέκτησε το παράσημο της αξιοπιστίας, που μόνο η αγορά ξέρει να δίνει; Που δεν αναζήτησε τη «σιγουριά» του δημοσίου, ούτε περιορίστηκε στην τοπική και εγχώρια πιάτσα, αλλά άνοιξε τα φτερά του για μακριά, συχνά μόνος και αβοήθητος, αφού οι ανεπάρκειες της χώρας μας στο πεδίο της οικονομικής διπλωματίας είναι γνωστές.

Για δεκαετίες η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα υπήρξε ποινικοποιημένη έκφραση. Ίσως μόνο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990 το επιχειρηματικό κέρδος και η επαγγελματική επιτυχία απενοχοποιήθηκαν στην ελληνική κοινωνία κι αυτό όχι σε απόλυτο βαθμό. Τι μπορεί να δείχνει κάτι τέτοιο, πέρα από έναν αβάσταχτο συντηρητισμό; Διότι πόσο εύκολο είναι να πουλήσεις προϊόντα και υπηρεσίες οπουδήποτε στον κόσμο, όταν προέρχεσαι από την μικρή και μονίμως ανυπόληπτη Ελλάδα, που δεν κατάφερε ποτέ να πιστοποιήσει –πολύ περισσότερο να καθιερώσει- το «made in Greece»; Όσοι ασχολούνται με εξαγωγές επιμένουν –χωρίς καμία εξαίρεση- ότι είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο… σπορ, που απαιτεί μεγάλες αντοχές. Γι’ αυτό αξίζει να προβληθεί, αφού δύο από τα ελάχιστα στα οποία οι πάντες συμφωνούν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια –τουλάχιστον στη θεωρία- είναι ότι αν θέλουμε η οικονομία να ξεφύγει από την ύφεση και την αστάθεια πρέπει να βασιστεί στον ιδιωτικό τομέα και την εξωστρέφεια, είτε πρόκειται για εξαγωγές, είτε για προσέλκυση επενδύσεων.

Στη Βόρεια Ελλάδα για λόγους που σχετίζονται αφενός στο συγκεντρωτικό - αθηνοκεντρικό μοντέλο του νέου ελληνικού κράτους που κρατούσε για τους δικούς του τις προμήθειες του δημοσίου και αφετέρου στον διπολισμό του Ψυχρού Πολέμου που είχε σύνορα στα 50 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, οι επιχειρήσεις καλλιέργησαν εξ’ ανάγκης και επί δεκαετίες το εξαγωγικό μοντέλο. Γι’ αυτό υπάρχουν ακόμη πολλές με έντονη δραστηριότητα στις διεθνείς αγορές. Κινούνται επιδέξια και χωρίς κόμπλεξ, έχοντας κατοχυρώσει εμπιστοσύνη και συμμαχίες. Στελεχώνονται από κοσμοπολίτες, που ξέρουν καλά ότι «όποιος γυρίζει, μυρίζει». Αυτή η πλούσια κοινωνική εμπειρία παραμένει ανεκμετάλλευτη, σε μια χώρα –και σε μια περιοχή-, που αν εξαιρέσει κανείς τα επιτεύγματα των προγόνων δεν έχει και πολλά να επιδείξει.

http://www.voria.gr/