Η μαθήτρια Γυμνασίου Βικτώρια Κωνσταντίνα Παπαγεωργοπούλου σ'ένα πολύ αφοπλιστικό γράμμα γράφει τις σκέψεις της για το πως βλέπει η ίδια το μέλλον και εξηγεί τους λόγους που οι σημερινοί μαθητές δυσκολεύονται να συνεχίσουν να ονειρεύονται.
Αγαπητοί δάσκαλοι και γονείς,
Συχνά ακούτε από εμάς τα παιδιά την φράση : Το σχολείο είναι δύσκολο και βαρετό. Δεν το λέμε μόνο γιατί έτσι έχουμε μάθει, γιατί έτσι ακούμε από τους υπόλοιπους ή γιατί δεν έχουμε όρεξη για μάθηση. Αυτό ίσως να συμβαίνει από ένα ελάχιστο ποσοστό μαθητών. Είναι όμως η αλήθεια πως το σχολείο πλέον έχει γίνει ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ και ΒΑΡΕΤΟ.
Υποτίθεται πως ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να καλλιεργεί τα άτομα ώστε να διευρύνουν τους ορίζοντες τους και να βλέπουν τον κόσμο αντικειμενικά , ζώντας έξω από το καλούπι της σημερινής κοινωνίας . Σκεφτείτε το όμως. Αν όντως αυτός ήταν ο στόχος , δεν θα μας έβαζαν να καθόμαστε 7 ώρες σε μια καρέκλα, παπαγαλίζοντας σειρές και παραγράφους και ολόκληρα κείμενα που στο τέλος ουσιαστικά δεν θα θυμόμαστε τίποτα από όλα αυτά.
Επίσης σε μια εποχή στην οποία ανθίζουν τα φροντιστήρια δεν μπορούμε να μιλάμε για σωστή εκπαίδευση και μάθηση. Ένα μάθημα για να γίνεται σωστά δεν απαιτεί μόνο διάβασμα. Ο μαθητής για να κατανοήσει καλυτέρα τη θεωρία που αποστηθίζει πρέπει να την κάνει και πράξη. Να δει αυτό που διαβάζει να υλοποιείται . Θα ήταν πανεύκολο αν μαθαίναμε τους κανόνες της φυσικής, της χημείας, των μαθηματικών και στο τέλος απλά γράφαμε σε ένα χαρτί την θεωρία. Το αποτέλεσμα όμως θα ήταν καταστροφικό διότι πολύ απλά δεν θα συγκρατούσαμε ούτε λέξη. Την επομένη χρόνια όλα αυτά θα είχαν διαγράφει από την μνήμη μας. Δεν είναι λογικό; Ώρες αμέτρητες καθόμαστε πάνω από ένα βιβλίο. Σε τι αποσκοπεί αυτό τελικά;
Ποτέ δεν είπα πως δεν αγαπώ το διάβασμα ή το σχολείο. Έχω βάλει στόχους στην ζωή μου και σκοπεύω να τους πραγματοποιήσω. Κι αν ο τρόπος της σημερινής εκπαίδευσης δυσκολεύει και γίνεται πιο ανούσιος, θα ζοριστώ κι εγώ παραπάνω. Αφού έτσι κι αλλιώς το σχολείο μας προετοιμάζει ΜΟΝΟ για την ένταξη μας στην κοινωνία και στην απόκτηση μιας καλής δουλειάς που θα μας αποφέρει αρκετά χρήματα. Πλέον η ατάκα της σημερινής εποχής είναι : «Βρες ένα επάγγελμα από το όποιο να βγάζεις ΠΟΛΛΑ λεφτά!»
Αναρωτηθήκατε ποτέ αν εμείς έχουμε όνειρα ή αλλά ενδιαφέροντα; Γιατροί, Δικηγόροι, Δημόσιοι Υπάλληλοι, Αστυνομικοί. Κι αυτός που θέλει να γίνει χορευτής ή ζωγράφος; Ποιητής ή συγγραφέας; Τι λιγότερο έχει; Τον μισθό; Ε και λοιπόν; Τι θα μας κάνει ευτυχισμένους; Ένας καλός μισθός ή το να κάνουμε αυτό που αγαπάμε; Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, εγώ έτσι έχω μάθει. Κι όμως η κατάσταση στην Ελλάδα, μας έχει φτάσει να λέμε: «Τα χρήματα είναι ευτυχία.» Και λειτουργούμε όλοι σαν τα ρομπότ και δουλεύουμε σαν τα σκυλιά χωρίς να χαιρόμαστε τις καθημερινές χαρές της ζωής.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ!
Με εκτίμηση και αγάπη
Η μαθήτρια Βικτωρία Κων/να Παπαγεωργοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου