Μνημεία χαρακτηρίστηκαν αρχειακό υλικό και γλυπτά στο Αχίλλειο

Λόγω της μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας τους

Χάλκινα γλυπτά που κοσμούν τις αίθουσες, τις βεράντες και τους κήπους του ανακτόρου του Αχίλλειου στην Κέρκυρα και σπάνιο αρχειακό υλικό χαρακτηρίστηκαν μνημεία, από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ), λόγω της μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας τους.

Δακτυλογραφημένες σημειώσεις για την οργάνωση του νοικοκυριού στο ανάκτορο την περίοδο του Γουλιέλμου Β΄, αλλά και χειρόγραφες σημειώσεις για το πρόγραμμα των ταξιδιών της θαλαμηγού του ίδιου περιγράφουν την καθημερινότητα του αυτοκράτορα.

Στη συλλογή περιλαμβάνονται και σπάνια βιβλία, όπως οι 18 από τους 20 τόμους των απάντων του Χάινριχ Χάινε, του 1864, από τη συλλογή της Ελισάβετ. Στα κηρυγμένα μνημεία συγκαταλέγονται και 22 μετάλλια και πλακέτες για εξέχοντα γεγονότα, όπως ορειχάλκινο μετάλλιο του γάμου του διαδόχου της Αυστρίας Ροδόλφου με την πριγκίπισσα του Βελγίου, Ευγενία (1881),  και  αναμνηστικό μετάλλιο για την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914).

29 γλυπτά, χάλκινα και ορειχάλκινα, τα οποία βρίσκονται στους κήπους και τις αίθουσες του Αχιλλείου, καθώς και μία σιδερένια θύρα από το πάρκο του μνημειακού κτίσματος, κηρύχθηκαν ως μνημεία.

Ανάμεσα στα γλυπτά περιλαμβάνονται 17 αντίγραφα αρχαίων έργων, που μαρτυρούν την αγάπη της Ελισάβετ για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, και δώδεκα πρωτότυπες δημιουργίες. Ένα από τα δημοφιλέστερα γλυπτά είναι ο «Αναπαυόμενος Ερμής», που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αποτελεί αντίγραφο έργου του 1ου αιώνα π.Χ. από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Στα πρωτότυπα έργα συγκαταλέγονται ο «Νικών Αχιλλεύς», το μεγαλύτερο άγαλμα του Αχιλλείου (έχει ύψος 11 μέτρα), που παρουσιάζει τον Αχιλλέα τη στιγμή της νίκης του. Το χάλκινο γλυπτό είναι έργο του Γιοχάνες Γκετζ και χρονολογείται το 1910. Στο σπάνιο αρχειακό υλικό ξεχωρίζουν 33 φωτογραφίες, εκτυπωμένες την εποχή που τραβήχτηκαν, οι περισσότερες από τις οποίες απεικονίζουν τον αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Β΄ και μέλη της οικογένειάς του. Σημαντικά φωτογραφικά ντοκουμέντα αποτελούν το στιγμιότυπο της σύλληψης του δολοφόνου της Ελισάβετ και η μεταφορά της σορού της, έργα άγνωστων φωτογράφων.

Από τις ημερήσιες διατάξεις του ΚΣΝΜ έχουν περάσει ο χαρακτηρισμός ως μνημείου του Αχιλλείου, των βοηθητικών κτισμάτων του και του περιβάλλοντος χώρου του, η έγκριση της μελέτης αποκατάστασής του και η κήρυξη 34 πινάκων ζωγραφικής και χαρακτικών.
Το έργο της αποκατάστασης του Αχιλλείου έχει αναλάβει η Εταιρεία «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα», ενώ τη συντήρηση του εσωτερικού διακόσμου και των κινητών αντικειμένων, αλλά και την εκπόνηση της μουσειολογικής και μουσειογραφικής μελέτης κάνουν οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης

Το Αχίλλειο είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της Κέρκυρας που βρίσκεται παρά τον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας. Η έπαυλη αυτή σχεδιάστηκε από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Ραφαέλε Καρίττο και Αντόνιο Λάνντι.

Στο σπάνιο αρχειακό υλικό ξεχωρίζουν 33 φωτογραφίες, εκτυπωμένες την εποχή που τραβήχτηκαν.

Χτίστηκε το 1890 με εξ’ ολοκλήρου δαπάνη της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, η οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον Αχιλλέα, απ’ όπου και το όνομά της, τον περίβολο της οποίας πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Εξ’ αυτών τα πιο γνωστά έργα είναι οι «Επτά Μούσες» και ο «Αχιλλέας Θνήσκων» του Χέρτερ. Στο εσωτερικό του φέρει τοιχογραφίες και διακοσμήσεις σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής της ανέγερσής του.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδιοκτησία της έπαυλης πέρασε στο ελληνικό δημόσιο οπότε και ερημώθηκε, μέχρι που το 1962 αποφασίστηκε η εκχώρησή της σε δυτικογερμανική τότε εταιρεία για να λειτουργήσει ως καζίνο, κατά προτροπή του Βασιλέως Παύλου προκειμένου να γίνει εφάμιλλο του Μονακό, με ό,τι θα σήμαινε αυτό για την παράλληλη ανάπτυξη της Κέρκυρας. Τελικά, το καζίνο λειτούργησε με κάποιες μικροδιακοπές έως το 1981, όταν οι τότε πολιτικές εξάρσεις το εξανάγκασαν να κλείσει. Η επαναλειτουργία του άρχισε, υπό τη διεύθυνση του ΕΟΤ, το 1984.

naftemporiki.gr