Κατά βάθος η πολιτεία προτιμούσε έναν διευθυντή διεκπεραιωτή, που θα εξυπηρετεί τη γραφειοκρατία, για να μην υπάρχουν «προβλήματα» και όλα να κυλούν ομαλά, και όχι έναν διευθυντή με άλλες γνώσεις και ικανότητες .
Του Καπετσώνη Κώστα
- Ο Διευθυντής του ελληνικού σχολείου έχει αναλάβει, δεκαετίες τώρα, ένα ρόλο διεκπεραιωτή της γραφειοκρατίας παρά καθοδηγητικό και παιδαγωγικό για το προσωπικό του, αν και προβλέπονται θεσμικά. Στη μονομέρεια του ρόλου του συνέβαλλε ο τρόπος επιλογής του, που βασίζεται περισσότερο στην αρχαιότητα, παρά σε άλλα προσόντα και ικανότητες για μια τέτοια θέση, αλλά και ο μεγάλος όγκος γραφειοκρατικής εργασίας που έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά.
Έχει παγιωθεί λοιπόν μια νοοτροπία, ότι καλός διευθυντής είναι αυτός που είναι σωστός διεκπεραιωτής διοικητικής δουλειάς, και έτσι γίνεται και πιο εύκολα αποδεκτό ότι ικανός είναι αυτός που διαθέτει αρκετά χρόνια υπηρεσίας.
Έτσι δεν έχει δοθεί ως τώρα βαρύτητα, στην επιμόρφωσή των διευθυντών σε θέματα διοίκησης, γνώσεις σημαντικές για κάποιον που έχει στην εποπτεία του ένα σχολείο, αλλά και σε πιο ιδιαίτερες γνώσεις παιδαγωγικής , πέρα από τις βασικές σπουδές.
Βέβαια για αυτό το ζήτημα δεν είναι υπεύθυνοι οι διευθυντές, που δεν έχουν τις συγκεκριμένες γνώσεις, αλλά η πολιτεία που ως τώρα δε φρόντισε να επιμορφωθούν πριν ή μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους .Αλλά η πολιτεία έχει επιπλέον ευθύνες γιατί ποτέ δεν απαίτησε, αυτές τις συγκεκριμένες προδιαγραφές θέσης Διευθυντή, κάθε φορά που προχωρούσε σε κρίσεις. Κατά βάθος και η ίδια προτιμούσε ένα διευθυντή διεκπεραιωτή, που θα εξυπηρετεί τη γραφειοκρατία, για να μην υπάρχουν «προβλήματα» και όλα να κυλούν ομαλά, και όχι ένα διευθυντή με άλλες γνώσεις και ικανότητες για να βοηθήσει εκπαιδευτικούς , μαθητές και σχολείο.
- Πολλές σχολικές μονάδες δεν υιοθέτησαν ως τώρα σχήματα προγραμματισμού, διεύθυνσης, οργάνωσης και ελέγχου, που θα τις οδηγούσαν σε αποτελεσματικότερη λειτουργία[i] και από τα οποία θα απόρρεε και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ως εσωτερική διαδικασία ελέγχου και επανατροφοδότησης του έργου που έχουν αναλάβει. Στην απουσία τέτοιων σχημάτων βασίστηκε και η επιβολή του νόμου της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και στελεχών πριν περίπου ένα χρόνο.
3.Ο Σύλλογος Διδασκόντων μόνο στους νόμους αποτελεί αποφασιστικής σημασίας όργανο λήψης αποφάσεων .Οι συνεδριάσεις του είναι σπάνιες και δικαιολογημένα[1].Αυτές αφορούν θέματα ασήμαντης παρεμβατικότητας για τα προβλήματα του σχολείου[ii]. Όλα τα υπόλοιπα και πιο σημαντικά καθορίζονται κεντρικά. Ας θυμηθούμε μόνο ποιος ήταν αυτός που έπαιρνε τις αποφάσεις για τις δράσεις που θα υλοποιήσει η σχολική μονάδα στην αρχή αυτής της σχολικής χρονιάς.
Πέρα από αυτό παρουσιάζονται και πολλές επικαλύψεις ρόλων του Σ.Δ με αυτόν του διευθυντή κι αυτό οφείλεται ότι ως τώρα ο ν.1566/85 (Άρθρο 11,ΣΤ΄,εδ.3), δεν ξεκαθάριζε τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες του ρητά. Η Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ, α΄1340/16-10-2002), παρόλο που κινήθηκε σε μια πληρέστερη αποσαφήνιση και διαχωρισμό των θεσμικών ρόλων Διευθυντή και Συλλόγου Διδασκόντων, πλέον θεωρείται απαρχαιωμένη και χρήζει αλλαγών, πριν από την επιλογή των νέων διευθυντών.
΄4. Οι συχνές αλλαγές του προσωπικού των σχολικών μονάδων, λόγω μεταθέσεων, αποσπάσεων μεταβάλλουν τη σύνθεση του εκπαιδευτικού δυναμικού τους, με αποτέλεσμα:1)τη δυσκολία παγίωσης μιας καινοτόμας κουλτούρας, 2)τη προσωρινότητα που βιώνουν οι μετακινούμενοι εκπαιδευτικοί για τη σχολική τους μονάδα και 3) τη δυσκολία χάραξης μιας μακροπρόθεσμης σχολικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
5 Το πλέγμα των συλλογικών οργάνων (Σχολικό Συμβούλιο, Σχολική Επιτροπή, Σύλλογος Γονέων, Σχολική Κοινότητα) που πρέπει να αποφασίζουν, να γνωμοδοτούν, να συμβουλεύουν και να εισηγούνται παραμένει αδρανοποιημένο, γιατί οι αρμοδιότητές τους πολλές φορές είναι επικαλυπτόμενες και οι διαδικασίες δεν είναι καθορισμένες με σαφή τρόπο από το απαρχαιωμένο σχετικό θεσμικό πλαίσιο.
Το http://xenesglosses.eu/ έχει τα δικαιώματα αυτού του άρθρου. Οποιαδήποτε αναδημοσίευσή του επιτρέπεται μόνο με link που παραπέμπει στο http://xenesglosses.eu/ και στην ακριβή ηλεκτρονική μορφή έτσι όπως αυτό έχει δημοσιευθεί από το http://xenesglosses.eu
[1] Το θεσμικό πλαίσιο ενώ προβλέπει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί με οποιαδήποτε σχέση εργασίας είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στους Σ.Δ δεν υποδεικνύει ή δεν προβλέπει και ένα κοινό χρόνο που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο
[i] Για την συμβατότητα της διοίκησης επιχειρήσεων στις εκπαιδευτικές μονάδες βλ. . Everard, Κ-Geoffrey Morris, Αποτελεσματική Διοίκηση , Ε.Α.Π, Πάτρα 1999,σσ 32-35.
[ii] Σχετικά με την προβληματική του Συλλόγου Διδασκόντων βλέπε σχετική έρευνα: Γεωργιάδης Ν., Δεμίρογλου Δ., Δράκου Φ., Ελευθερίου Ε., Εμμανουηλίδου Α., Καραουστά Ε., Παπαδόπουλος Λ.,Παπαθωμά Μ.,επίβλεψη Α. Ανδρέου, «Στάσεις και απόψεις των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για το σύλλογο διδασκόντων», , Πρακτικά ημερίδων εκπαιδευτικής έρευνας, ), Α.Π.Θ- Π.Τ.Δ.Ε- Δ.Δ.Ε», Δ. Γληνός Τόμος 2ος (1999-2000). Ποσοστό 79,3% των εκπαιδευτικών δηλώνει ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου τους συνεδρίασε τη τελευταία σχολική χρονιά από 0 έως 8 φορές. Επίσης στο:«Στάσεις και απόψεις των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για το σύλλογο διδασκόντων»,όπως παρ.,σ.159.Για τους λόγους συνεδρίασης του Συλλόγου το 90,7% απάντησε για κατανομή αρμοδιοτήτων, το 86% για εκπαιδευτικές δραστηριότητες, το 82,5 για επιλογή σημαιοφόρων, κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου