Ο Paul Mason, τα ελληνικά media και το τσουνάμι της παραπληροφόρησης

Tου Γιάννη Καραμαγκάλη

Ο Paul Mason είναι ένας από τους ξένους δημοσιογράφους που έχουν –εκτός από μία εξαιρετική ειδησεογραφική κάλυψη των γεγονότων της κρίσης εν Ελλάδι- και μία άκρως διεισδυτική ματιά στα αίτια και στην πορεία της ελληνικής κρίσης χρέους σε όλα τα επίπεδα.
Από το 2008, οπότε και ήρθε στην επιφάνεια της επικαιρότητας με τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τον συσχετισμό της με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίσης, ο κ. Μason ήταν από τους ελάχιστους ξένους ανταποκριτές που δεν δίστασαν να παρουσιάσουν γεγονότα, καταστάσεις και απόκρυφες κυβερνητικές πτυχές όπως πραγματικά είναι. Ο ίδιος δηλώνει λάτρης της Ελλάδας συνεχώς (με τελευταία φορά την συνέντευξή του στην Popaganda) ενώ από πολλούς στην ελληνική διαδικτυακή σφαίρα θεωρείται ως «στρατευμένος» δημοσιογράφος προς την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Όπως αρκετοί από εμάς γνωρίζουμε, στην ελληνική blogoσφαιρα και στα Social Media, υπάρχουν αρκετάtotem. Τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά έχει τα δικά της, τα οποία –ειδικά μέσα στην κρίση- αναδείχθηκαν σε οpinion leaders που –ειδικά στο twitter- επηρρέαζαν την άποψη μερικών χιλιάδων χρηστών. Ο Paul Maison είναι ένα τέτοιο διαδικτυακό totem, μόνο που ουδέποτε μπήκε στο δίπολο του ελληνικού Twitter, όσο και αν η μία πλευρά ήταν φανατικά κείμενη υπέρ του. H επιρροή του Mason είναι έγινε σταδιακά τόσο ισχυρή, ώστε όλα τα μεγάλα –επίσης opinion leading- ελληνικά ενημερωτικά sites να αναπαράγουν δημοσιεύματα με ρήσεις και προβλέψεις του γνωστού αναλυτή του Channel 4, με αρκετή δόση φαντασίας, παραποίησης και ενίοτε παραπληροφόρησης.

Διάβαζα χθες βράδυ το κείμενο που ανέβασε ο Maison στο προσωπικό του Blog με τίτλο «Why Greece’s Syriza party is not sticking to the script on an IMF deal», φράση της οποίας η ακριβής ελληνική μετάφραση αντιστοιχεί σε «Γιατί το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν κολλάει με το σενάριο μιας συμφωνίας στα μέτρα του ΔΝΤ».

Για την παραποίηση του άρθρου του, ο ίδιος ο ρεπόρτερ του Channel 4 κάνει λόγο μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Twitter, αναφέροντας μεγάλη καθημερινή εφημερίδα:

Dear Greek readers: this "summary" of my article on @yanisvaroufakis says *exact opposite* of what I wrote. http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113530592 …

Also imerisia.gr - distorting my article was a bit stupid when someone has already translated it into Greek: http://www.thepressproject.gr/article/77291/Oi-antisumbatikes-fones-ston-SURIZA-dunamonoun … #clowns

Το άρθρο του Paul Mason στα Αγγλικά

Yanis Varoufakis, theFINANCE minister, told Channel 4 News last night(see video below) that faced with the choice of paying €350m due on 5 June to the IMF on 5 June, or paying pensions and salaries, he would choose the latter.

Privately, those within the ruling far-left party Syriza who were once confident of reaching a compromise with lenders, are now alarmed. Euro exit plans drawn up by the far left of the party are being studied seriously by those previously dismissive of them; articles contemplating a debt default have begun to appear in the party’s daily paper Avgi.

In the script according to the eurozone, the expected ending is: Syriza splits;FINANCE minister Varoufakis makes good his pledge not to sign a surrender and resigns. A government of the centre-left forms, with Alexis Tsipras now allied to the centrist Potami party and with tacit support from a liberal wing of the New Democracy party. Debt relief happens, but on the terms dictated by the lenders, and Syriza survives to complete its mutation into a centre-left social democratic party.

Not sticking to the script

However, there are some who are not sticking to that script.

Zoe Konstantopoulou, a 39-year-old, Sorbonne-educated human rights lawyer who is now the speaker of the Greek parliament, is among them.

The Syriza MP has used her office set up three legal processes that could, even now, give the radical left governmentLEVERAGE over its lenders: a “debt truth” committee, a committee to oversee Greek war reparations claims against Germany, and a pipeline of high-level corruption cases targeted around public sector contracts with German firms.

It had been assumed in Europe that these initiatives were rhetorical, allowing Syriza to construct a narrative in government and nothing more.

Now I understand the debt truth committee has identified a tranche of Greek debt that looks – according to those who’ve seen the evidence – “unconstitutional”. Ms Konstantopoulou told me:

“There is strong evidence on the illegitimacy, odiousness and unsustainability of a large part of what is purported to be the Greek public debt.”

She warned creditors that the Greek people have the right “to demand the writing-off of the part which is not owed.”

“Pending the audit, it is unethical on the part of creditors to demand furtherPAYMENTS while refusing disbursements and at the same time exercising extortionate pressure for the implementation of policies contrary to the public mandate,” she said.

Legal proceedings?

If the Greek parliament – not the government – were to launch legal proceedings, not only demanding write-offs and reparations but demanding the Greek government unilaterally cancel parts of the debt, that would take matters out of the hands of Syriza ministers.

“Claiming the abolition of the unsustainable part of the debt and demanding the reparations is not a matter of prerogative,” MS Konstantopoulou told me: it is a legal duty.

Though not well known in the Anglosphere, Ms Konstantopoulou is being touted among some Syriza members and MPs as a potential figurehead for opposition to the coming deal. In the past month she has toured European capitals to make Greece’s case – standing alongside Vladimir Putin at the Russian V-Day parade on 8 May.

Yesterday, as pensioners were blocked from approaching parliament by riot police, Ms Konstantopoulou stormed out of her office and confronted the police commander, live on TV. You don’t have to understand Greek to get the gist:

The symbolism was not lost on the Greek press this morning (see illustration below).

The lenders, and the centre-right in Greek politics, have calculated – correctly up to now – that the Greek lower middle class is so wedded to euro membership that a Syriza goverment that risked it would face revolt.

But on the ground things are shifting. The three months since Mr Varoufakis made what he thought was a deal that could unblock Greece’s frozen banking system have sapped people’s energy. More than €35bn has drained from the banking system.

And though recent opinion polls have found a majority in favour of staying in the Euro, 70 per cent said it should not come at the cost of giving in on the so-called “red line” issues of pension entitlements,TRADE union rights and reinstating laid off workers.

Those saying “stay in at all costs” are now down to 52 per cent.

The hard left of Syriza is already pushing a “negotiated” euro exit plan launched publicly this week by London University professor and Syriza MP Costas Lapavitsas.

But in the weeks since the Riga summit, the main body of the party’s membership, and many of its influential journalists, have begun seriously to debate the merits of a default and exit strategy.

To the European officials trying to seal a last-minute deal, it is now no longer just the obstinacy of Germany and its allies in the ECB that they have to worry about.

They also have to anticipate the threat of a wider revolt within Syriza, and the actions the debt truth committee, both of which could throw a spanner into the works of any agreement.

To άρθρο του Paul Mason στα Ελληνικά

Ο Γιάνης Βαρουφάκης το βράδυ της Τετάρτης είπε στις ειδήσεις του Channel 4 ότι αν βρεθεί στο δίλλημα να διαλέξει στις 5 Ιουνίου μεταξύ της αποπληρωμής της δόσης του ΔΝΤ και της καταβολής των συντάξεων και των μισθών του δημοσίου θα επιλέξει το δεύτερο.

Στις εμπιστευτικές συζητήσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αυτοί που έδειχναν σίγουροι για την επίτευξη συμφωνίας τώρα ανησυχούν. Τα σχέδια εξόδου από το ενιαίο νόμισμα που έχουν προετοιμάσει άνθρωποι της αριστερής πτέρυγας του κόμματος πλέον συζητιούνται σοβαρά ακόμα και από αυτούς που προηγουμένως τα απέρριπταν. Ακόμα και στην Αυγή εμφανίστηκαν άρθρα για την στάση πληρωμής του χρέους.

Σε ένα σενάριο σχετικό με την Ευρωζώνη το παιχνίδι τελειώνει ως εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται. Ο Γιάνης Βαρουφάκης επιμένει να μην υπογράψει την συμφωνία και παραιτείται. Μια νέα κυβέρνηση σχηματίζεται στην οποία αυτή τη φορά συμμετέχει το Ποτάμι αλλά και η Νέα Δημοκρατία δίνει ψήφο ανοχής. Γίνεται κούρεμα του χρέους αλλά με τους όρους των δανειστών και ο ΣΥΡΙΖΑ επιβιώνει μεταλλαγμένος σε σοσιαλιστικό κόμμα του κέντρου.

Κι όμως είναι πολλοί που δεν κολλάνε σε αυτό το σενάριο.

Η νομικός και πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι μια από αυτούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει τρεις διεξόδους δημιουργώντας επιτροπές που θα μπορούσαν ακόμα και τώρα να χρησιμοποιηθούν ως μέσο πίεσης για τους δανειστές: Την «Επιτροπή Αλήθειας», την επιτροπή για τις Γερμανικές Επανορθώσεις και την επαναφορά της εξεταστικής για τις υποθέσεις διαφθοράς της εταιρίας Siemens.

Στην Ευρώπη θεωρούν ότι οι επιτροπές αυτές σχηματίστηκαν για επικοινωνιακούς λόγους προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα στην Ελλάδα και τίποτα περισσότερο. Τώρα όμως η «Επιτροπή Αλήθειας» έχει εντοπίσει ένα τμήμα του ελληνικού χρέους που, σύμφωνα με όσους έχουν δει τα ντοκουμέντα, θεωρείται «αντισυνταγματικό».

Η κυρία Κωνσταντοπούλου μου είπε: «Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις παρανομίας, απέχθειας και μη βιωσιμότητας ενός μεγάλου μέρους του υποτιθέμενου ελληνικού χρέους». Προειδοποίησε τους πιστωτές ότι ο ελληνικός λαός έχει το δικαίωμα «να ζητήσει την διαγραφή του μέρους εκείνου που δεν θα έπρεπε να οφείλεται».

«Εν αναμονή των αποτελεσμάτων του ελέγχου, είναι ανήθικο εκ μέρους των πιστωτών να απαιτεί περαιτέρω πληρωμές, ενώ αρνείται τις εκταμιεύσεις και ταυτόχρονα να ασκεί πίεση εκβιαστικά για την εφαρμογή πολιτικών που βρίσκονται σε αντίθεση με τη λαϊκή εντολή» μου είπε.

Το ελληνικό κοινοβούλιο -και όχι η κυβέρνηση- αναμένεται να ξεκινήσει νομικές διαδικασίες για την διαγραφή του χρέους, απαιτώντας όμως και από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει μέρη του χρέους και να αναλάβει αρμοδιότητες που βρίσκονται στα χέρια των υπουργών.

«Για το αίτημα της απόρριψης του μη βιώσιμου μέρους του χρέους και την απαίτηση των γερμανικών επανορθώσεων δεν τίθεται θέμα προνομίων» μου λέει η Κωνσταντοπούλου: «Είναι νομικό καθήκον».

Παρόλο που δεν είναι γνωστή στην Αγγλία, η κυρία Κωνσταντοπούλου θεωρείται από κάποια μέλη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να σηκώσει το κύριο μέρος της αντίδρασης για την επερχόμενη συμφωνία. Τον τελευταίο μήνα περιόδευσε σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες προσπαθώντας να ενισχύσει τη θέση της Ελλάδας και στάθηκε δίπλα στον Βλάντιμιρ Πούτιν στην παρέλαση για τον εορτασμό της ρωσικής νίκης, στις 8 Μαΐου.

Χθες, όταν οι συνταξιούχοι είχαν μπλοκαριστεί από τα ΜΑΤ στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν το κοινοβούλιο η Ζωή Κωνσταντοπούλου όρμησε έξω από το γραφείο της και αντιμετώπισε τον αξιωματικό της αστυνομίας, ζωντανά στην τηλεόραση.

Οι δανειστές και η κεντροδεξιά στην ελληνική πολιτική σκηνή έχουν υπολογίσει -σωστά μέχρι στιγμής- ότι η κατώτερη και μεσαία τάξη είναι τόσο προσκολλημένη στο ευρώ που η αμφισβήτηση του ενιαίου νομίσματος από το ΣΥΡΙΖΑ διακινδυνεύει να αντιμετωπιστεί με εξέγερση.

Τα πράγματα όμως αλλάζουν και μετά από τρεις μήνες αφού ο Γιάνης Βαρουφάκης υπέγραψε αυτό που νόμιζε ότι ήταν συμφωνία που θα ξεμπλόκαρε το παγωμένο τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα η κοινωνία έχει εξαντληθεί. Πάνω από 35 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποστραγγιστεί από το τραπεζικό σύστημα από τότε.

Και παρόλο που οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η παραμονή στο ευρώ υποστηρίζεται από το 70% όταν ρωτάνε τον κόσμο αν η κυβέρνηση πρέπει να υποχωρήσει στις «κόκκινες γραμμές» της στο συνταξιοδοτικό, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την αποκατάσταση των απολυθέντων εργαζομένων τότε αυτοί που λένε να μείνουμε στο ευρώ «πάση θυσία» πέφτουν τώρα στο 52%.

Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ πιέζει ήδη για μια «διαπραγματεύσιμη» έξοδο από το ευρώ την οποία υποστήριξε αυτή την εβδομάδα ο καθηγητής οικονομολόγος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Λαπαβίτσας. Ωστόσο αυτές τις εβδομάδες μετά την Σύνοδο Κορυφής στη Ρίγα μεγάλο μέρος του κόμματος και πολλοί δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει σοβαρά να συζητάνε την ουσία της χρεοκοπίας και την στρατηγική μιας εξόδου.

Για τους ευρωπαίους αξιωματούχους που προσπαθούν να κλείσουν μια συμφωνία της τελευταίας στιγμής τα πράγματα φαίνεται να δυσκολεύουν. Τώρα δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την επιμονή της Γερμανίας και των συμμάχων της ή την στάση της ΕΚΤ αλλά να προβλέψουν και την απειλή μιας ευρύτερης εξέγερσης κατά του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τα νομικά μέτρα που θα πάρει η «Επιτροπή Αλήθειας». Και τα δύο αυτά σενάρια θα μπορούσαν να ανατινάξουν τις εργασίες για την εύρεση οποιασδήποτε συμφωνίας.

Προφανώς δεν είναι όλα τα δημοσιεύματα καθοδηγούμενα, ούτε όλοι οι εργαζόμενοι στα sites προπαγανδιστές.

Έχουμε σοβαρό πρόβλημα

Το οποίο δεν είναι άλλο από την έλλειψη εγκυρότητας σε αυτά που γράφουμε.Βέβαια αυτό είναι μία αμφίδρομη σχέση, γιατί η δημοσιογραφία και το Blogging εκτός από τα παρουσιάζουν τα γεγονότα και το να λένε καλές ιστορίες, ορίζονται και από τα ενδιαφέροντα όλων όσων τα διαβάζουν. Το ελληνικό κοινό στην εποχή της κρίσης διψάει για πόλωση. Και όταν η πολωτική δεξαμενή των κλικς, που είναι αρκετές χιλιάδες, είναι έτοιμη να σε υποδεχθεί στα βαθιά νερά της, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα αντισταθούν στις σειρήνες. Θα πέσουν στο νερό της παραπληροφόρησης, αδιαφορώντας εάν τα νερά είναι θολά και αν μακροχρόνια θα καταπιούν και τους ίδιους.

Προφανώς δεν είναι όλα τα δημοσιεύματα καθοδηγούμενα, ούτε όλοι οι εργαζόμενοι στα sites προπαγανδιστές. Έχω δουλέψει σε ενημερωτικό site και γνωρίζω από πρώτο χέρι την πίεση και τον αγώνα δρόμου απέναντι στο ρολόι και τον χρόνο. Όποιος δημοσιεύσει πρώτος την είδηση, η Google τον πετάει στα ουράνια. Το ζήτημα όμως εδώ είναι και ηθικό: Κατά πόσο η είδηση που ανεβάζουμε στο διαδίκτυο είναι έγκυρη, όχι μόνο σε επίπεδο μετάφρασης, αλλά και ουσίας.

Σε αυτό προστίθεται ακόμα μία ηθική διάσταση, την οποία αρκετοί θα χαρακτήριζαν ως «ηθοπλαστική»: Τα media διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και ως εκ τούτου φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την πόλωση που επικρατεί. Μπορεί η πραγματική ενημέρωση αρκετές φορές να διχάζει από μόνη της, ωστόσο είναι πιο βαθιά η πληγή που αφήνει ένα παραπλανητικό δημοσίευμα – έστω και ακούσια- στην δημόσια σφαίρα.

Φυσικά η ΕΣΗΕΑ, ξέρει μόνο να καλεί σε πειθαρχικές κυρώσεις sites που δεν απεργούν (και που δεν ανήκουν στην δικαιοδοσία της) και όχι να δημιουργήσει έναν code of ethics όπως έχει συμβεί σε πληθώρα κρατών που προτάσσουν την ακτικειμενική ενημέρωση. Επιλεκτικά τα αισθητήρια ελευθεροτυπίας.

Όλα αυτά, ενώ ο Παγκόσμιος Δείκτης Ελευθερίας του Τύπου, μας κατατάσει στη θέση 96 για το 2015, κάτω από την Μπουτσουάνα, την Σιέρα Λεόνε, το Κόσσοβο και το Koυβέιτ.

Υ.Γ: Η αλλαγή ξεκινά από τα μικρά και επουσιώδη. Είναι θέμα ψυχολογίας. Μεταρρυθμιστικής. Την έχουμε;

Υ.Γ 2: Πρέπει κάποτε να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη από τους αναγνώστες μας για τα λάθη μας. Είναι δύσκολο, γιατί το έχω βιώσει. Αλλά κάνει τα πράγματα καλύτερα.  Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου Camus «Mal nommer les choses, c’est ajouter au malheur du monde».

πηγη allwrite.gr