Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
Βρισκόμαστε στον καιρό τού ιστορικού αναθεωρητισμού και τής στηρίξεως των στρεβλών διεκδικήσεων των μισελλήνων σε βάρος των αληθινών δικαίων των Ελλήνων. Σ’ αυτό τον δύσκολο καιρό τής ανηθικότητας, μα και τής δικαίωσης των θυσιών που οφείλουμε, τιμούμε την θλιβερή επέτειο τής Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου.
Μάς ζητούν να αναγνωρίσουμε τουρκικά δικαιώματα σε νησιά, Μακεδονία και Θράκη. Και ακόμη να διαγράψουμε από την εθνική και συλλογική μας μνήμη και να απεμπολήσουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας υπέρ των δολοφονηθέντων αδερφών μας Ποντίων και τα κακουργήματα των Τούρκων. Όμως το αίμα των αδερφών μας δεν διαγράφεται. Και η οφειλόμενη Τιμή θέλει ταυτόχρονα μνημοσύνη, απόδοση δικαίου και εθνική αποκατάσταση.
Οι Τούρκοι που τώρα θέλουν και ψήφους και νέα ελληνικά εδάφη, κάμανε την σφαγή μεθοδικά και σε διαδοχικές φάσεις, ώστε να φτάσουν στον εξανδραποδισμό τού Ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του. Ο Κεμάλ και η παρέα του των δολοφόνων και βιαστών δεν είχαν μονάχα τούς δικούς τους σχεδιασμούς. Είχαν από πίσω τους σχεδιασμούς και επιδιώξεις των ψευτοσυμμάχων και τού διεθνούς σιωνισμού και τούς μπολσεβίκους τής Σοβιετικής Ενώσεως. Και η Γενοκτονία των Ποντίων Αδερφών Μας ήταν το πρώτο κακούργημα για να φτάσουν στην μετέπειτα τραγωδία.
Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πάντα το λυπητερό της ήχο, το μνημόσυνο που μάς καλεί να μην λησμονήσουμε ποτέ το ολοκαύτωμα σωμάτων και ψυχών και γης που υπέστησαν οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες Έλληνες. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πως οι θυσίες και η ιστορία έχουν μονάχα μια ανάγνωση, αυτήν τής Αλήθειας, που είναι ισχυρότερη και από το ψέμα τής προδοσίας και από την δήθεν ισχύ των δολοφόνων τής Φυλής μας. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει ακόμη το βροντερό και ανδρείο μήνυμα των Ελληνικών Καιρών πως θα ξαναγυρίσουμε και η Ελληνική Γη Ιωνίας και Πόντου θα σείεται από χαρά
μεγάλη.
Παιδιά, νέοι, γέροι, γυναίκες, λαϊκοί και κληρικοί, μαρτύρησαν κάτω από το βρωμερό σπαθί και την ακόρεστη κτηνωδία τού Τούρκου. Οι πολιτικοί τού ψευτορωμέϊκου κρατούσαν και πάλι την «λογική» τους εξυπηρέτηση προς το διεθνές αφεντικό, λέγοντας τρελούς και πολεμοχαρείς κείνους που ζητούσαν την τιμωρία των ενόχων και την δικαίωση των θυμάτων. Όμως ο θρήνος των αδερφών μας ξεχείλιζε και ξέσχιζε τα σωθικά των ηρώων μας και την καρδιά όσων διέθεταν ελληνικό φιλότιμο. Η φωτιά σάρωνε τα πάντα και οι μάχες έφταναν σε μια ύστατη αντίσταση στα βουνά τού Μαρτυρικού Πόντου Μας.
Μην μάς ζητούν λοιπόν κάποιοι να ξεχάσουμε. Άλλωστε οι προδότες θα δικαστούν και η μολυσμένη φωνή τους θα σβήσει για πάντα. Οι Ελληνικές Πατρίδες Μας δεν είναι χαμένες, αλλά Αλησμόνητες και Αλύτρωτες. Και όπου δεν έχει έρθει η λύτρωση, έρχονται πάντα η Φωνή και το Ξίφος τού Ελληνικού Έθνους και τού Ελληνικού Στρατού να ξεκλειδώσουν τις σφαλισμένες Πύλες τού Αυτοκρατορικού Ελληνισμού.
Έρχεται λοιπόν ο Αετός τού Πόντου να ξεδιπλώσει τις φτερούγες του, τις φτερούγες τής Ελληνικής Φυλής και πάλι επάνω από τα αδέρφια μας που προσμένουν, μα και τα αδέρφια μας που θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Η Μεγάλη, Λαϊκή και Εθνικιστική Ελλάς θα σφουγγίξει τα δάκρυα τού πόνου. Και στην Ρωμανία Μας τα δάκρυα τής χαράς θα πάρουν την θέση τους.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων; Στα «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!
Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα «Παραπολιτικά». Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β', να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.
Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθιση, με την Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.
Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ τον Μάρτιο που μας πέρασε στην Άγκυρα, όπου η Γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας
Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα, που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε σε συνάντηση που είχε με τον τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε με νόημα : «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση», αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».
Η έρευνα από ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις. Τον περασμένο Απρίλιο εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες, έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή Τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στα πλαίσια του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ενέργεια τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».
Οι βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας
Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο – οδηγός «Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού». Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει ως «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους τούρκους αξιωματούχου.
Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από την μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηρόδρομους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο. Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σε βιβλίο της εποχής, γερμανού περιηγητή διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».
Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του γραφείου τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο βιβλίο «πως η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας». Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για την συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από την φιλία του Γερμανού».
Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank
Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηρόδρομους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας, αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο.
Η ρήξη ήλθε, κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ, που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά αρχικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 (!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποικατάζ στα ελληνικά προϊόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται.
Την Γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank
Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από την συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας, κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, Την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοικές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με την γερμανική σημαία. Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακτηριστικά «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τους παρέχει όλα τα μέσα , αφού η Παν ισλαμική πολιτική είναι τέκνο της Παγγερμανική w». Ο Μιχαήλ Ροδάς, αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Μάς ζητούν να αναγνωρίσουμε τουρκικά δικαιώματα σε νησιά, Μακεδονία και Θράκη. Και ακόμη να διαγράψουμε από την εθνική και συλλογική μας μνήμη και να απεμπολήσουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας υπέρ των δολοφονηθέντων αδερφών μας Ποντίων και τα κακουργήματα των Τούρκων. Όμως το αίμα των αδερφών μας δεν διαγράφεται. Και η οφειλόμενη Τιμή θέλει ταυτόχρονα μνημοσύνη, απόδοση δικαίου και εθνική αποκατάσταση.
Οι Τούρκοι που τώρα θέλουν και ψήφους και νέα ελληνικά εδάφη, κάμανε την σφαγή μεθοδικά και σε διαδοχικές φάσεις, ώστε να φτάσουν στον εξανδραποδισμό τού Ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του. Ο Κεμάλ και η παρέα του των δολοφόνων και βιαστών δεν είχαν μονάχα τούς δικούς τους σχεδιασμούς. Είχαν από πίσω τους σχεδιασμούς και επιδιώξεις των ψευτοσυμμάχων και τού διεθνούς σιωνισμού και τούς μπολσεβίκους τής Σοβιετικής Ενώσεως. Και η Γενοκτονία των Ποντίων Αδερφών Μας ήταν το πρώτο κακούργημα για να φτάσουν στην μετέπειτα τραγωδία.
Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πάντα το λυπητερό της ήχο, το μνημόσυνο που μάς καλεί να μην λησμονήσουμε ποτέ το ολοκαύτωμα σωμάτων και ψυχών και γης που υπέστησαν οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες Έλληνες. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πως οι θυσίες και η ιστορία έχουν μονάχα μια ανάγνωση, αυτήν τής Αλήθειας, που είναι ισχυρότερη και από το ψέμα τής προδοσίας και από την δήθεν ισχύ των δολοφόνων τής Φυλής μας. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει ακόμη το βροντερό και ανδρείο μήνυμα των Ελληνικών Καιρών πως θα ξαναγυρίσουμε και η Ελληνική Γη Ιωνίας και Πόντου θα σείεται από χαρά
μεγάλη.
Μην μάς ζητούν λοιπόν κάποιοι να ξεχάσουμε. Άλλωστε οι προδότες θα δικαστούν και η μολυσμένη φωνή τους θα σβήσει για πάντα. Οι Ελληνικές Πατρίδες Μας δεν είναι χαμένες, αλλά Αλησμόνητες και Αλύτρωτες. Και όπου δεν έχει έρθει η λύτρωση, έρχονται πάντα η Φωνή και το Ξίφος τού Ελληνικού Έθνους και τού Ελληνικού Στρατού να ξεκλειδώσουν τις σφαλισμένες Πύλες τού Αυτοκρατορικού Ελληνισμού.
Έρχεται λοιπόν ο Αετός τού Πόντου να ξεδιπλώσει τις φτερούγες του, τις φτερούγες τής Ελληνικής Φυλής και πάλι επάνω από τα αδέρφια μας που προσμένουν, μα και τα αδέρφια μας που θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Η Μεγάλη, Λαϊκή και Εθνικιστική Ελλάς θα σφουγγίξει τα δάκρυα τού πόνου. Και στην Ρωμανία Μας τα δάκρυα τής χαράς θα πάρουν την θέση τους.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου!!!
Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων; Στα «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!
Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα «Παραπολιτικά». Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β', να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.
Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθιση, με την Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.
Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ τον Μάρτιο που μας πέρασε στην Άγκυρα, όπου η Γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας
Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα, που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε σε συνάντηση που είχε με τον τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε με νόημα : «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση», αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».
Η έρευνα από ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις. Τον περασμένο Απρίλιο εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες, έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή Τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στα πλαίσια του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ενέργεια τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».
Οι βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας
Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο – οδηγός «Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού». Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει ως «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους τούρκους αξιωματούχου.
Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από την μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηρόδρομους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο. Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σε βιβλίο της εποχής, γερμανού περιηγητή διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».
Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του γραφείου τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο βιβλίο «πως η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας». Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για την συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από την φιλία του Γερμανού».
Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank
Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηρόδρομους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας, αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο.
Η ρήξη ήλθε, κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ, που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά αρχικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 (!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποικατάζ στα ελληνικά προϊόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται.
Την Γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank
Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από την συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας, κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, Την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοικές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με την γερμανική σημαία. Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακτηριστικά «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τους παρέχει όλα τα μέσα , αφού η Παν ισλαμική πολιτική είναι τέκνο της Παγγερμανική w». Ο Μιχαήλ Ροδάς, αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Πηγή: http://elldiktyo.blogspot.com/2015/05/kampana-pontou.html#ixzz3aF2sA0YP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου