Ο Νίκος Παπαδογιάννης επιχειρεί μία πρώτη καταγραφή των μειονεκτημάτων -γιατί αυτά ενδιαφέρουν - της Εθνικής μπάσκετ.
Όταν κάποιος ρώτησε τον Φώτη Κατσικάρη αν ο φετινός πονοκέφαλος -μίας γεμάτης ταλέντο, πείρα και ισχυρές προσωπικότητες Εθνικής ομάδας- είναι ευχάριστος, εισέπραξε απάντηση θυμοσοφική αλλά εύστοχη: "Δεν υπάρχουν ευχάριστοι πονοκέφαλοι. Ο πόνος δεν είναι ποτέ ευχάριστος".
Και, πράγματι, έχει δίκιο ο Ομοσπονδιακός προπονητής. Το ενδεχόμενο αποκλεισμού μίας μονάδας όπως ο Καϊμακόγλου ή ο Ζήσης ή ο Μάντζαρης ή ο Σλούκας ή ο Παπανικολάου είναι, σε όλα τα επίπεδα, οδυνηρό.
Κάτι μου λέει ότι τελικά ο Φώτης θα το ντριμπλάρει: ότι θα πάρει στο Ευρωμπάσκετ τους 12 καλύτερους παίκτες που έχει στη διάθεσή του και θα ποντάρει στην ικανότητα ορισμένων να καλύψουν υπηρεσιακά θέσεις που δεν τους ταιριάζουν.
Θα πάει, δηλαδή, με δύο μόνο σέντερ (και όχι τρεις, ως είθισται). Εάν το ρισκάρει, θα προσεύχεται τις νύχτες στον αη-Γιάννη και στον άγιο Κωνσταντίνο, να κρατήσουν γερό το δίδυμο Μπουρούση-Κουφού. Ποιος θα παίξει σέντερ αν πάθει καμιά θλάση κάποιος από τους δύο βασικούς; Με έναν δεν γίνεται δουλειά...
Τι είναι, όμως, προτιμότερο; Να έχει στη δωδεκάδα πέντε (αντί τεσσάρων) έμπειρους γκαρντ με οργανωτικές ικανότητες ή έναν τρίτο σέντερ που θα προσφέρει μόνο φάουλ και ανάσες;
Μπορώ να γράψω το ίδιο πράγμα με τρόπο διαφορετικό. Είναι καλύτερα να πάει στο Ευρωμπάσκετ ο Μάντζαρης για να κυνηγήσει ως καμικάζι τον Τεοντόσιτς ή ο Αγραβάνης για να δώσει μερικές ξανάστροφες στον Ραντούλιτσα; Τον Γκασόλ φοβόμαστε περισσότερο ή το δίδυμο Ροντρίγκεθ-Γιουλ;
Η Ισπανία και η Σερβία είναι οι πιθανότεροι αντίπαλοι της Εθνικής μας στα προημιτελικά, εφ'όσον βεβαίως φτάσουμε έως εκεί...
Τα φιλικά της Κωνσταντινούπολης έδειξαν ότι δεν υπάρχει σωστή και εύκολη απάντηση σε αυτό το δίλημμα. Η Εθνική υπέπεσε σε φτηνά λάθη όταν οι Τούρκοι απλώθηκαν σε όλο το γήπεδο για να πρεσάρουν.
Ο Κατσικάρης υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει όλους τους κοντούς του, αφού δεν υπάρχει και "τριάρι" ικανό να βοηθήσει στον χειρισμό της μπάλας. Ο Μάντζαρης, που έπαιξε και καλή άμυνα στον Ντίξον, κέρδισε πόντους το απόγευμα του Σαββάτου.
Ταυτόχρονα, όμως, παρατηρήθηκε πρόβλημα στο "βαμμένο", όπου ο Κουφός έγινε αχίλλειος πτέρνα της ομαδικής άμυνας. Ούτε στο αμυντικό ριμπάουντ είχε καλές επιδόσεις η Εθνική μας. Οποιοδήποτε κενό σε αυτούς τους νευραλγικούς τομείς μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά στο παιχνίδι της ομάδας.
Ο περυσινός αγώνας με τους Σέρβους θα πρέπει να γίνει τυφλοσούρτης για το προπονητικό τιμ. Τότε, βέβαια, ο Μπουρούσης ήταν αβοήθητος απέναντι σε Ραντούλιτσα, Κρστιτς και Μπιέλιτσα. Ο Κουφός δεν είναι Βουγιούκας ούτε Γλυνιαδάκης.
Ο Κατσικάρης δεν δοκίμασε "small ball" ούτε για ένα δευτερόλεπτο, μολονότι ομολογεί ότι το περιλαμβάνει στη στρατηγική του. Δεν δοκιμάστηκαν στο "5" ούτε ο Καϊμακόγλου ούτε ο Αντετοκούνμπο ούτε ο Πρίντεζης. Σχήμα με τρεις κοντούς επιστρατεύτηκε μόνο στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την καλοστημένη Τουρκία, όταν ζητούμενο ήταν η αντεπίθεση και η νίκη.
Είδαμε τους Παπανικολάου-Περπέρογλου να μοιράζονται εξ ολοκλήρου τη θέση "3", τους Μπουρούση-Κουφό στο "5", τους Πρίντεζη-Αντετοκούνμπο στο "4" και τον Καϊμακόγλου να ψάχνει ρόλο και θέση.
Πιο έξω, αναζητείται χημεία σε περιφερειακά δίδυμα, χωρίς να αποκλείεται ακόμη κανένας συνδυασμός. Ο Κατσικάρης χρησιμοποίησε τον Σλούκα σε ρόλο οργανωτή, οπότε έμεινε ολόκληρα ημίχρονα εκτός παρκέ ο πάντοτε έτοιμος Ζήσης. Ο Μάντζαρης δεν έπαιξε πολύ, αλλά η ομάδα γινόταν καλύτερη όταν είχε αυτόν τον αμυντικό κυματοθραύστη. O Γιάνκοβιτς δεν χώρεσε πουθενά.
Αυτό είναι το πρόβλημα όταν έχεις πολλούς καλούς παίκτες. Είναι δύσκολο να στριμωχτούν όλοι σε 40 λεπτά αγώνα, χωρίς να αδικηθεί κανείς (όπως αδικήθηκε ο Φώτσης του 2013). Ο "ευχάριστος πονοκέφαλος", που λέγαμε πιο πάνω. Ε, Φώτη;
Στα φιλικά του τριημέρου, δεν είδα τίποτε απολύτως που να μου προκάλεσε ανησυχία. Οι αδυναμίες που παρουσιάστηκαν θα διορθωθούν όταν η ομάδα "λυθεί" και βρει ρυθμό.
Προς το παρόν μοιάζει πέτρινη, ένεκα της σκληρής και ταχύρρυθμης προετοιμασίας. Tα σουτ δεν μπαίνουν, τα πόδια είναι βαριά, οι βολές πάνε στο σίδερο, τα pick'n'roll ξεχαρβαλώνονται εύκολα.
Εκτός ίσως από τον πεινασμένο για μπάσκετ Μπουρούση, δεν υπάρχει παίκτης σε υψηλό βαθμό ετοιμότητας. Ο Σπανούλης βρίσκεται στο 20 τοις εκατό και παίζει σβηστός.
Δεν φοβάμαι κανέναν από τους έμπειρους. Ξέρουν, όλοι, πώς να χειριστούν το κορμί και το μυαλό τους. Θα είναι έτοιμοι και συγκεντρωμένοι όταν πρέπει. To ολοφάνερα καλό κλίμα είναι ένα πρόσθετο όπλο.
Εάν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο οφείλουν οι προπονητές να επικεντρώσουν την προσοχή τους, αυτός είναι η έγκαιρη προσαρμογή των παικτών που ήρθαν από τις ΗΠΑ.
Αυτή τη στιγμή, ο Αντετοκούνμπο, ο Παπανικολάου και κατά δεύτερο λόγο ο Κουφός μοιάζουν σαν να παίζουν κάποιο άλλο άθλημα. Δεν είναι περίεργο, ούτε πρέπει να τους ζητηθούν ευθύνες.
Ο Καλάθης, αντίθετα, εμφανίστηκε σαν -πνευματικά- έτοιμος από καιρό. Η δική του θέση στο τιμόνι της ομάδας (με παρτενέρ τον Σπανούλη, που χρειάζεται ικανό αμυντικό δίπλα του) είναι αδιαπραγμάτευτη.
@gazzetta_gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου