Όταν ανακοινώθηκε η κατάπαυση του πυρός, οι δρόμοι της Γάζας –στους οποίους μέχρι εκείνη την στιγμή κυκλοφορούσαν μόνο οι ηρωικοί οδηγοί ασθενοφόρων– γέμισαν από χαρούμενους ανθρώπους. Οι μαθητές επέστρεψαν στις τάξεις τους αμέσως, οι επιχειρήσεις ξεκίνησαν εκ νέου τις δραστηριότητές τους και οι αλιείς επέστρεψαν στη θάλασσα. 
Οι κάτοικοι της Γάζας ήταν ακόμα επηρεασμένοι από το έντονο στρες των 50 ημερών και από τη διαπίστωση ότι η περιοχή είχε ακρωτηριαστεί. Οι εκατοντάδες χιλιάδες των εκτοπισμένων ανθρώπων που βρήκαν καταφύγιο σε σχολεία ή νοσοκομεία επέστρεψαν στα σπίτια τους, με την προϋπόθεση φυσικά ότι τα κτίρια στέκονταν ακόμη όρθια. Ενώ η πόλη της Γάζας έχει υποστεί λίγες, σχετικά, ζημιές, ορισμένες περιοχές όπως τοΜπέιτ Χανούν και η Σετζαϊγιά, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.
Δεκάδες κάτοικοι είναι τώρα στοιβαγμένοι σε σπίτια που έχουν σχεδιαστεί για μία μόνο οικογένεια, χωρίς τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα. «Βλέπουμε μια αύξηση σε οικιακά ατυχήματα, όπως εγκαύματα και ηλεκτροπληξίες, τα οποία συνδέονται άμεσα με τις ζημιές στα σπίτια» εξηγεί ο Δρ Αμπού Αμπέντ, ιατρικός συντονιστής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γάζα.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν υποστήριξη στο νοσοκομείο Αλ Σίφα, το μεγαλύτερο νοσοκομείο στη Γάζα, από την στιγμή που ξεκίνησαν οι συγκρούσεις. Η Δρ Κέλυ Ντίλγουορθ, παιδίατρος - αναισθησιολόγος, περιγράφει την κατάσταση. «Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να πηγαίνω από τη μία άγρυπνη νύχτα στην επόμενη, θεραπεύοντας σοβαρά τραυματισμένους ανθρώπους που έφθαναν κατά δεκάδες, χωρίς να γνωρίζω πότε θα σταματήσει όλο αυτό. Οι Παλαιστίνιοι συνάδελφοί μας έκαναν καταπληκτική δουλειά, αλλά οι ανάγκες ήταν πολύ μεγάλες».
Οι ομάδες εξακολουθούν να αγωνίζονται για να πάρουν ένα πολυπόθητο ρεπό. «Οι πιο σοβαρά τραυματισμένοι ασθενείς θα χρειαστούν δεκάδες επεμβάσεις κατά τους επόμενους μήνες» αναφέρει ο αγγειοχειρουργός Δρ Γιαν Σουίνεν. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υπέστησαν πολλαπλά τραύματα. Έχουν παραμορφωμένα άκρα, σοβαρά εγκαύματα, εσωτερικές βλάβες και νευρολογικά προβλήματα για να μην αναφέρουμε τις ψυχολογικές πτυχές». Η παλαιστινιακή ιατρική κοινότητα αποτελεί επίσης ένα θύμα του αποκλεισμού. Γιατροί σε πολλές ειδικότητες, όπως η επανορθωτική πλαστική χειρουργική, δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν τις δεξιότητές τους.
Περίπου 200 ασθενείς έχουν ήδη εισαχθεί στην κλινική μετεγχειρητικής φροντίδας στο κέντρο της πόλης της Γάζας, την οποία οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαχειρίζονται από το 2007. Μια δεύτερη κλινική ανοίγει στο Χαν Γιούνις, 20 χιλιόμετρα νοτιότερα όπου οι ανάγκες είναι παρόμοιες. Τα δωμάτια όπου γίνονται οι αλλαγές επιδέσμων και παρέχεται φυσιοθεραπεία είναι πάντα γεμάτα. Ο Αμάλ Νταμπάν φέρνει εδώ τον 5χρονο γιο του, Μοχάμαντ, μέρα παρά μέρα. Τα τραύματα του αγοριού απαιτούν εξειδικευμένη περίθαλψη. Όταν το σπίτι του χτυπήθηκε από μία οβίδα, ο τοίχος του δωματίου του κατέρρευσε πάνω του με αποτέλεσμα να συνθλιβεί το μηριαίο οστό του. Σύντομα θα γίνει η διακομιδή του στη Γερμανία για οστεοσύνθεση, μια επέμβαση που δεν είναι ευρέως διαθέσιμη στη Γάζα, σε σχέση με την τεράστια ανάγκη. Παρόλα αυτά, λίγοι ασθενείς έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Σε περισσότερους από 2.000 θανάτους που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης«Προστατευμένη Παρυφή», πάνω από 500 θύματα ήταν παιδιά. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις των επιζώντων είναι προφανείς. Κυμαίνονται από αδικαιολόγητο άγχος μέχρι βαθιά σιωπή. Η εφτάχρονη Μπισάν Νταχέρ ζούσε στη Σετζαϊγιά με τους γονείς της, τους τρεις αδελφούς και τις δύο αδελφές της. Στις 21 Ιουλίου, ένας πύραυλος αέρος χτύπησε το κτίριό τους. Η Μπισάν διασώθηκε αφού παρέμεινε για περισσότερες από έξι ώρες θαμμένη στα ερείπια και ήταν η μόνη που επέζησε. Οι γιατροί δεν ανησυχούν για την πληγή στο μέτωπό της πια, αλλά η προσοχή όλων επικεντρώνεται στο σιωπηλό παιδί. «Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω όταν την σκέφτομαι» λέει ο νοσηλευτής Μοχάμεντ Γουαντί, με φωνή τρεμάμενη. Έχει εργαστεί με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στη Γάζα για επτά χρόνια. «Βλέπω την κόρη μου».
«Σε οποιαδήποτε άλλη σύγκρουση, οι πολίτες θα είχαν καταφύγει μαζικά σε μια γειτονική χώρα» λέει οΝικολά Παλαρούς, Υπεύθυνος της Παρέμβασης των MSF καθ’ όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων. «Στη Γάζα, δεν υπάρχει μέρος που μπορεί να πάει κανείς για να είναι ασφαλής. Ο καθένας μπορεί να γίνει πιθανός στόχος, πράγμα το οποίο εξηγεί το υψηλό ποσοστό παιδιών μεταξύ των θυμάτων».
Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας είναι πλέον υποχρεωμένοι να ξαναχτίσουν τη δική τους φυλακή που, με τα σμήνη των ελικόπτερων να πετούν πάνω από το κεφάλι τους, δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί ως υπαίθρια. Ο περιορισμένος τοπικός βιομηχανικός τομέας, με τις περισσότερες από τις επιχειρήσεις να έχουν χτιστεί κατά μήκος των συνόρων με το Ισραήλ, χτυπήθηκε σκληρά. Οι οικονομικές επιπτώσεις στην παραγωγή και την απασχόληση είναι σημαντικές και προβλέπεται να αυξήσουν την εξάρτηση της Γάζας από το εξωτερικό.
Κι ενώ όλοι εκμεταλλεύονται αυτή την πολύ-αναμενόμενη ανάπαυλα, η αίσθηση της απαισιοδοξίας είναι ευρέως διαδεδομένη. «Τίποτα δεν έχει επιλυθεί πολιτικά και η κατάσταση στη Γάζα είναι περισσότερο επισφαλής» αναφέρει ο Νικολά Παλαρούς. «Στο μυαλό των ανθρώπων, αυτή δεν είναι μια μεταπολεμική περίοδος. Είναι μια περίοδος μεταξύ δύο πολέμων».
http://www.msf.gr/
Médecins Sans Frontières Greece (MSF)| Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου