Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η υπεροπλία της Αμερικής βασίστηκε στις επιδόσεις της στο Διάστημα. Επιδόσεις που επιτεύχθηκαν κατά κύριο λόγο από την «αιχμαλωσία» του τεχνολογικού πλούτου και του έμψυχου υλικού των ναζί από τους Αμερικανούς!
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έχοντας λύσει τα ηθικά τους ζητήματα απέναντι στην Ιστορία με τη ρίψη των ατομικών βομβών, οι Αμερικανοί ήρθαν αντιμέτωποι με την πρόκληση του Διαστήματος θέτοντας ταυτόχρονα και την ανθρωπότητα σε αυτή την τροχιά.
Για την επίτευξη του σκοπού τους έθεσαν σε εφαρμογή την «Επιχείρηση Συνδετήρας». Μια επιχείρηση που «ξέπλενε» τα σημαντικότερα επιστημονικά μυαλά των ναζί παρέχοντάς τους τη δυνατότητα μιας νέας ζωής στις ΗΠΑ υπό την προϋπόθεση να συνεχίσουν «αναγεννημένοι» το έργο τους από εκεί που το άφησαν.
Το πρόβλημα που ενέσκηψε με αυτές τις αμερικανικές πρακτικές «ξεπλύματος» των ναζί - δολοφόνων ήταν λιγότερο πρακτικό και περισσότερο ηθικό. Άνθρωποι που ευθύνονταν για μαζικούς σκοτωμούς έβρισκαν άσυλο στη χώρα της Δημοκρατίας, ξεχειλώνοντας όσο δεν παίρνει το… Αμερικανικό Όνειρο. Ωστόσο, στην πολιτική το όνειδος παίζει ελάχιστο έως μηδαμινό ρόλο μπροστά στο αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα ήταν εκατοντάδες ναζί επιστήμονες, βεβαρημένοι κατά τα άλλα με ειδεχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, να βρουν άσυλο και νέο ρόλο στις ΗΠΑ. Πρόκειται για μια μαζική επιχείρηση «ξεπλύματος» καθαρμάτων με μεγάλη επιστημονική επάρκεια, που κατά τη γνώμη των περισσότερων ήταν οι πρώτοι που έπρεπε να τιμωρηθούν παραδειγματικά, καθώς έθεσαν με ιδιαίτερο ζήλο στην υπηρεσία των ναζί την επιστημονική τους ιδιοφυΐα.
Η επιχείρηση ξεκινά από το 1945 ως «Επιχείρηση Επικάλυψη» για να μετονομαστεί έναν χρόνο αργότερα σε «Επιχείρηση Συνδετήρας» από τους συνδετήρες που επισήμαιναν τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ναζί επιστημόνων για τους Αμερικανούς. Στόχος της επιχείρησης ήταν η οικειοποίηση των επιτευγμάτων της γερμανικής επιστήμης και τεχνολογίας προτού αυτά πέσουν στα χέρια των Σοβιετικών. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για το επιστημονικό προσωπικό. Έτσι, ομάδες Αμερικανών «ειδικών» ενός φορέα γνωστού ως «Τεχνική Υπηρεσία Πληροφοριών» σάρωσαν την ηττημένη Γερμανία αναζητώντας από χημικά όπλα και πυραύλους έως επιστήμονες και τεχνικούς. Η όλη επιχείρηση περιβλήθηκε φυσικά από την αρχή με έναν μανδύα άκρας μυστικότητας. Μάλιστα, ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν είχε εγκρίνει ενυπόγραφα την «Επιχείρηση Συνδετήρας», με την αυστηρή ωστόσο επιφύλαξη ότι σε περίπτωση που κάποιος αποδεικνυόταν πως «ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος, και όχι εικονικά συμμέτοχος στις δραστηριότητές του, ή ενεργός υποστηρικτής του ναζισμού και του μιλιταρισμού», θα αποκλειόταν αμέσως.
Φυσικά, αυτοί που διηύθυναν την επιχείρηση δεν έλαβαν στο ελάχιστο υπόψη τις προσταγές του προέδρου. Μόλις η Υπηρεσία Πληροφοριών Συντονισμένων Στόχων (ΥΠΣΥΣ), που υπαγόταν στο υπουργείο Πολέμου, ολοκλήρωσε τη σύνθεση των φακέλων των αιχμαλώτων, αυτοί παραδόθηκαν στα υπουργεία Εξωτερικών και Δικαιοσύνης για τη θεώρηση των διαβατηρίων. Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι Γερμανοί επιστήμονες θεωρήθηκαν ότι συνιστούν απειλή για την Αμερική, η παραμονή τους στη Γερμανία, όπου υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να πέσουν στα χέρια των κομμουνιστών, αποτελούσε σαφώς… μεγαλύτερη απειλή!
Ο πιο διακεκριμένος (στρατολογημένος) Γερμανός επιστήμονας ήταν ο φυσικός Βέρνερ φον Μπράουν. Ο φον Μπράουν υπήρξε και αρχιτέκτονας του διαστημικού προγράμματος της Αμερικής και πρώην ιθύνων νους του γερμανικού πυραυλικού προγράμματος V-2. Στον αρχικό του φάκελο χαρακτηριζόταν ως «ενδεχόμενη απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ». Έξι μήνες αργότερα υπήρξε μια πιο καθησυχαστική εκδοχή όπου διατυπωνόταν η άποψη ότι «πιθανώς δεν συνιστά απειλή για την ασφάλεια της χώρας».
Ο φον Μπράουν εμφορείτο από την εμμονή του για τους πυραύλους και το όραμα της διαπλανητικής εξερεύνησης. Αρχικά οι έρευνές του χρηματοδοτήθηκαν από το τμήμα της Γερμανικής Επιμελητείας. Το 1934, με την άνοδο των Εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία, η στρατιωτική εφαρμογή ήταν η μόνη διαθέσιμη οδός δράσης για τον επιστήμονα. Έτσι, μετέφερε τις εργασίες του στη βάση Peenemunde, όπου ασχολήθηκε με την ανάπτυξη αντιαεροπορικών πυραύλων και βλητικών συστημάτων μακράς εμβέλειας, με αποκορύφωμα την εκπόνηση των Α-4. Το 1943, ο Χίτλερ, αψηφώντας τις ενστάσεις των ειδικών που τα θεωρούσαν αναποτελεσματικά μέσα ρίψης εκρηκτικών και εγκληματική σπατάλη χρημάτων, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τους Α-4 ως όπλο αντεκδίκησης μετονομάζοντάς τους σε V-2.
Αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων ήταν να εκτοξευτούν εκατοντάδες V-2 κατά του Λονδίνου, επιφέροντας θανάτους πολιτών και μεγάλες καταστροφές δίχως να υπάρχει κάποιο στρατηγικό έρεισμα. Η έκταση της συνενοχής του φον Μπράουν είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Πάντως, οι Αμερικανοί προσπάθησαν και μέσα από μια βιογραφία του που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ να καλλιεργήσουν την εικόνα ενός ήπιου ναζιστή που ήταν περισσότερο αφοσιωμένος στα όνειρα της διαπλανητικής εξερεύνησης. Στη βιογραφία αυτή μάλιστα ισχυρίζονται ότι αντιτάχθηκε στη χρήση των πυραύλων κατά των Άγγλων. Το 1960, ο σφόδρα αμφιλεγόμενος Γερμανός φυσικός εκπλήρωσε το όνειρό του, ηγούμενος της ομάδας της διαπλανητικής πυραυλικής έρευνας και συντόνισε το επιστημονικό έργο για την τελειοποίηση των πυραύλων Saturn, που θα μετέφεραν τον άνθρωπο στη Σελήνη.
Η αλήθεια είναι ότι από τους επιστήμονες που στρατολογήθηκαν από την «Επιχείρηση Συνδετήρας» υπήρξαν αρκετοί πιο «δύσπεπτοι» από τον φον Μπράουν, όπως ο Άρθουρ Ρούντολφ, νευραλγικό μέλος της ομάδας εξέλιξης των πυραύλων Saturn, μια και υπήρξε στον πόλεμο διευθυντής επιχειρήσεων σε εργοστάσιο στρατοπέδου συγκέντρωσης, όπου οι αιχμάλωτοι υποβάλλονταν σε καταναγκαστικά έργα, λιμοκτονούσαν, βασανίζονταν και εργάζονταν μέχρι θανάτου. Το σκοτεινό του παρελθόν αποκαλύφθηκε τελικά μόλις το 1984, οπότε και βρήκε καταφύγιο στη Δυτική Γερμανία.
Το χειρότερο, ωστόσο, ήταν ότι η «Επιχείρηση Συνδετήρας» είχε στρατολογήσει πολυάριθμους επιστήμονες αναμεμιγμένους στις περιβόητες έρευνες των ναζί, όπου χρησιμοποιούσαν για πειραματόζωα ανθρώπους. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Κουρτ Μπλομ, που χρησιμοποιούσε ανθρώπους για να πειραματιστεί πάνω σε εμβόλια για την αντιμετώπιση λοιμωδών νόσων. Στις ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκε στο τμήμα Χημείας Στρατού. Παρόμοια περίπτωση ήταν κι ο υποστράτηγος Βάλτερ Στράιμπερ, που είχε εποπτεύσει και κατευθύνει πειράματα σε αιχμαλώτους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και αυτός τοποθετήθηκε σε νευραλγικό πόστο στις ΗΠΑ, στην Ιατρική Σχολή της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Αν, μάλιστα, ισχύει και το «μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις», όπως ισχυρίζεται η Λίντα Χανς, συγγραφέας του βιβλίου «Μυστικές ζυμώσεις μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ναζιστών επιστημόνων στο πλαίσιο της ‘‘Επιχείρησης Συνδετήρας’’», δρομολογήθηκαν – από τον αμερικανικό στρατό – μυστικές έρευνες για την εξέλιξη των χημικών όπλων και πειράματα με πειραματόζωα Αμερικανούς στρατιώτες, οι οποίοι εκτέθηκαν σε νευροπαραλυτικά αέρια και τους χορηγήθηκαν ψυχενεργές ναρκωτικές ουσίες στο κέντρο χημικών εφαρμογών του αμερικανικού στρατού, στο Έντζγουντ Άρσεναλ, στο πλαίσιο ενός προγράμματος με τη συμμετοχή ναζιστών επιστημόνων…
ΠΗΓΗ http://www.topontiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου