Η Ουάσινγκτον και κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν λάβει εδώ και καιρό την απόφαση να απομονώσουν τη Ρωσία, δηλώνει ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Σε μια μαραθώνια συνέντευξη στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Itar Tass, ο Λαβρόφ μιλά για όλα και για όλους, από την κρίση στην Ουκρανία, την Κριμαία και τη θέση της Ρωσίας απέναντι στην νέα παγκόσμια πραγματικότητα, μέχρι το αγαπημένο του ράφτινγκ, στο οποίο επιδίδεται κάθε καλοκαίρι και την αγαπημένη ομάδα FC Spartak.
 Και όπως γράφει ο συντάκτης, το πρώτο πράγμα που έκανε ο κορυφαίος ρώσος διπλωμάτης πριν αρχίσουν τη δίωρη και πλέον συνέντευξη ήταν να βγάλει τη γραβάτα του και να ξεκουμπώσει το πάνω κουμπί του πουκαμίσου του! Ακολουθούν τα βασικά πολιτικά σημεία της συνέντευξης:
Για την Ουκρανία
Ολοι γνωρίζουν τις βασικές αιτίες της κρίσης: Το Κίεβο δέχθηκε ισχυρές πιέσεις για την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ευρώπη, με παρασκηνιακές κινήσεις που υπονόμευαν τις εμπορικές δεσμεύσεις της Ουκρανίας απέναντι στις χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ). Όταν ο Βίκτορ Γιανούκοβιτς έκανε μια διπλωματική παύση για να εξετάσει προσεκτικά τα νέα δεδομένα, άρχισαν σταδιακά οι διαδηλώσει στην πλατεία Μαϊντάν, οι οποίες κλιμακώθηκαν από τις φωτιές στα λάστιχα στους δρόμους έως τα πρώτα θύματα και την εξάπλωση των συγκρούσεων στη χώρα...
Ορισμένοι δυτικού εταίροι – όχι όλοι – έχουν μεθοδευμένα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν την βαθιά κρίση στην Ουκρανία ως μοχλό πίεσης προς την κατεύθυνση απομόνωσης της Ρωσίας από τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Ο κόσμος αλλάζει με γοργούς ρυθμούς. Το μερίδιο των ΗΠΑ και της Ευρώπης στο παγκόσμιο ΑΕΠ συρρικνώνεται και δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί τα νέα κέντρα οικονομικής ανάπτυξης και κατ΄επέκταση οικονομικής εξουσίας, η οποία έχει αναλόγως υψηλή πολιτική επιρροή.
Όσον αφορά την οικονομία, φαίνεται να υπάρχει αυξανόμενη ανασφάλεια στις μεγάλες χώρες. Η ομάδα των G20 το 2010 πήρε μια απόφαση μεταρρύθμισης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με στόχο την ανακατανομή των ποσοστώσεων από τις δυτικές χώρες, έτσι ώστε οι νέες, αναπτυσσόμενες οικονομίες να μπορούν να επωφεληθούν. Μόλις άρχισε λίγο να υποχωρεί η κρίση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αμέσως φάνηκε πως δεν υπάρχει καμία διάθεση στήριξης αυτών των χωρών. Εμφανίζονται αποφασισμένοι να διατηρήσουν τις θέσεις τους εντός του ΔΝΤ, το οποίο δεν ανταποκρίνεται πλέον στο ελάχιστο στις πραγματικές οικονομικές δυνατότητές τους.
Μια πραγματικά σκληρή μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη προκειμένου να διατηρηθεί αμετάβλητη η προϋπάρχουσα κατάσταση, με την οποία ο δυτικός πολιτισμός καθόριζε μέχρι σήμερα την παγκόσμια τάξη. Πρόκειται για μια λανθασμένη πολιτική χωρίς καμία δυνατότητα επιτυχίας, καθώς οι αντικειμενικές συνθήκες ανάπτυξης κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο κόσμος έχει γίνει πολυ-πολικός. Η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, οι χώρες της ASEAN, η Λατινική Αμερική και, τέλος, η Αφρική - μια ήπειρος με τους πλουσιότερους φυσικούς πόρους – όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν την πραγματική τους σημασία στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Δεν πρόκειται να υπάρξει διακοπή αυτής της δυναμικής. Είναι αλήθεια πως έχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν κι αυτό γίνεται αιτία πολλών από τις κρίσεις που βλέπουμε να ξεσπούν.
Για την Κριμαία
Μας λένε ότι έχουμε διαπράξει μια αιφνίδια πράξη προσάρτησης. Απαντάμε: Η Κριμαία έκανε ένα δημοψήφισμα με αποτελέσματα άμεσα και καθόλου σταδιακά. Πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι, που κάλυπταν τότε τα γεγονότα στην περιοχή το έχουν πει δημοσίως. Είναι αλήθεια πως ομάδες πολιτών, όπως οι Τάταροι της Κριμαίας, είναι δυσαρεστημένοι από την επανένωση με τη Ρωσία. Σήμερα όμως και αυτοί οι ίδιοι βλέπουν πως μπορούν να απολαύσουν δικαιώματα που δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν, μέσα στην Ουκρανία, όπως το δικαίωμα χρήσης της γλώσσας τους και της αμνήστευσης της γης. Ο,τιδήποτε είχε πυροδοτήσει εντάσεις στις σχέσεις μεταξύ των Τατάρων της Κριμαίας και του υπόλοιπου πληθυσμού της χερσονήσου τείνει να εξαλειφθεί εντελώς.
ΚΥΠΡΟΣ
Όλα τα άρθρα με θέμα ΚΡΙΜΑΙΑ
Σε απάντηση στις μομφές που μας επιρρίπτουν οι δυτικοί εταίροι, υπενθυμίζουμε πως η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, π.χ. ήταν εντελώς διαφορετική, καθώς δεν υπήρξε δημοψήφισμα. Δεν υπήρξε κρίση με τη Σερβία, δεν υπήρξαν απειλές για τους ανθρώπους του Κοσσυφοπεδίου. Αντίθετα, το Βελιγράδι και η Πρίστινα είχαν προχωρήσει στις διαπραγματεύσεις, αργά αλλά σταθερά. Και στη συνέχεια, οι δυτικές χώρες διάλεξαν αυθαίρετα μια ημερομηνία και όρισαν μια κατασκευασμένη προθεσμία για την επίτευξη συμφωνίας, και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου έπαιξαν πολύ επιδέξια το ρόλο τους. Μετά από αυτό η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες προχώρησαν αυθαίρετα και υποκριτικά στην μονομερή αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Και τέλος.
Πιστεύω ότι η Κριμαία ήταν μια πολύ ειδική περίπτωση, μια μοναδική περίπτωση από όλες τις απόψεις. Ιστορικά, γεωπολιτικά, και πατριωτικά, αν θέλετε. Η κατάσταση στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας είναι αρκετά διαφορετική. Δεν υπάρχει η ενότητα όπως την είδαμε στην Κριμαία. Κάποιοι θα ήθελαν να επανεμφανιστούν ως μια νέα εδαφική οντότητα που να ονομάζεται Νοβορόσια (Νεά Ρωσία) και κάποιοι άλλοι επιθυμούν να παραμείνουν εντός της Ουκρανία, αλλά να απολαμβάνουν περισσότερα δικαιώματα. Προφανώς και αναγνωρίσαμε τα δημοψηφίσματα στο Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ, η εφαρμογή των οποίων πρέπει να “περάσει” μέσα από έναν ουσιαστικό διάλογο με τις αρχές του Κιέβου.
Από την άλλη πλευρά βλέπουμε να απωσιωπούν τις έρευνες για τους νεκρούς από την παρουσία των “ελεύθερων σκοπευτών”στην πλατεία Μαϊντάν αλλά και για την τραγωδία στην Οδησσό και για τις βιαιότητες στη Μαριούπολη, ακόμα και για τις συνθήκες συντριβής του μαλαισιανού αεροσκάφους. Αυτή η σιωπή καθιστά ύποπτο το Κίεβο και τους υποστηρικτές του. Σα να έχει πολά να κρύψει... Είναι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα. Τα συνεχή ψέματα και η συνολική ανικανότητα διαπραγμάτευσης είναι πραγματικά απογοητευτικά.
Εαν δεν ήταν η Ουκρανία, θα έβρισκαν κάτι άλλο...
Νιώθω ότι ορισμένοι από τους δυτικούς εταίρους μας δεν νιώθουν και πολύ άνετα με τις εξελίξεις, παρ 'όλα αυτά επέλεξαν μια συγκεκριμένη πολιτική στήριξης στο «Κόμμα του Πολέμου» στο Κίεβο. Οι Ευρωπαίοι αποκτούν όλο και περισσότερο συναίσθηση πως συμμετέχουν στο φιλόδοξο γεω-στρατηγικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εάν δεν ήταν η Κριμαία και η Νότια-Ανατολική Ουκρανία, η Δύση θα είχε εφεύρει μια άλλη κατάσταση. Στόχος παραμένει να διαταραχθεί η ισορροπία της Ρωσίας με οποιοδήποτε κόστος. Να προκληθούν τριγμοί. Η ίδια ιστορία έχει διατυπωθεί εδώ και πολύ καιρό. Πάρτε τη Συρία, για παράδειγμα. Πριν δυό τρία χρόνια μας κατηγορούσαν για προστάτες του δικτάτορα. Μάλιστα κατηγορόυσαν τον Ασαντ πως χρησιμοποιεί την πείνα ως το υπέρτατο όπλο κατά του λαού του. Αντιστρέφοντας τα δεδομένα, και βλέποντας τη σημερινή κατάσταση στην νοτιοανατολική Ουκρανία, βλέπουμε την ανθρωπιστική κρίση που προκλήθηκε από το Κίεβο να μεγαλώνει. Τι περιμένουν; Να πεθάνουν από την πείνα οι κάτοικοι του Ντονμπάς, ώστε να. .. αντικατασταθούν με “αληθινούς” ουκρανούς;
Επιτρέψτε μου να επαναλάβω: όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος. Δεν είναι χθεσινή είδηση πως η Ουάσιγκτον και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποφασίσει να απομονώσουν τη Ρωσία.
Και τώρα υπάρχει η εμπλοκή σε έναν πόλεμο κυρώσεων, στον οποίο η Ρωσία ανταποδίδει. Πολλά έχουν γραφτεί για αυτό. Είναι σαν να “τιμώρησαν” έναν άτακτο φοιτητή στο σχολείο... Η Ρωσία δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορη σε αυτή την κατάσταση. Αλλά σε ότι αφορά το εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Νορβηγία, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, δε νομίζω πως πρόκειται για τραγωδία... Τα πάντα είναι επιλύσιμα. Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να είναι άμεση η κινητοποίηση: Θα χρειαστεί μια κατάλληλη και άμεση αντικατάσταση από κάποιον άλλον εισαγωγέα ή, ακόμα καλύτερα, από κάποιον ρώσο παραγωγό. Πιστεύω ότι κανείς δεν θα πει πως τα φρούτα και τα λαχανικά από την Κεντρική Ρωσία, ή από το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία και τις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας είναι νοστιμότερα και έχουν καλύτερη ποιότητα από τα ευρωπαϊκά. Αλλά λέω και πάλι: Υπάρχουν πολλές χώρες που ονειρεύονται να αντικαταστήσουν τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς στην αγορά μας, όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία, για παράδειγμα, που διαθέτουν κρέας άριστης ποιότητας.
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι πως οι εκπρόσωποι από χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας λένε πως οι αμερικανοί πρεσβευτές διατυμπανίζουν παντού πως πρέπει να παγώσουν οποιεσδήποτε επαφές με τη Μόσχα! “Μην πάτε εκεί” επιμένουν! Μα, είναι φυσιολογικό αυτό; Τελικά είναι κάπως αστείο να βλέπεις τους αμερικανούς να καταφεύγουν σε τέτοιες μεθόδους. Ειλικρινά! Δεν θα είχα ποτέ φανταστεί ότι μια χώρα σαν τις ΗΠΑ θα μπορούσε να συμπεριφερθεί έτσι!

http://gr.rbth.com/